Het verboden verlangen is terug
Het verlangen is terug en daar baal ik van. Vandaag ben ik de hele dag thuis gebleven, verkouden en blegh. Nu is het avond, wil ik eigenlijk huilen maar lukt het niet en voel ik me erg eenzaam en alleen. Tenminste, niet zo eenzaam en alleen, maar meer dat ik graag een warm lichaam naast me had gehad die hoort bij een leuke man. Wat zou ik graag naast hem kruipen, zijn arm weer om me heen voelen, mijn hoofd op z'n borst kunnen leggen. Wat zou dat fijn zijn.
Maar helaas, ik heb slechts een bed voor mij alleen en een hoofd dat blijkbaar niet in staat is om tranen te laten. Wat ik met mezelf aanmoet op dit moment, geen idee. Het verlangen is weer terug en man, wat baal ik daarvan. Vorig jaar was dit zo hevig dat mijn maag ervan omkeerde, nu is het meer een soort milde leegte. Afleiding zoeken van het verlangen lijkt me slim, maar als je dat al de hele dag in dezelfde ruimte doet blijft er nog vrij weinig over om je af te leiden.. Dit is zo waardeloos, er is niks mee te beginnen. Ben je boos: ga schreeuwen, slaan, gillen of weet ik het. Ben je verdrietig? Zet muziek op of iets en ga huilen. Ben je blij: juich. Maar bij dit lege verlangen past niets, er is niets aan te doen om het gevoel te uiten of te stillen. Om te janken, maar dat lukt ook niet.
Damn, vrouw, 31 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende