Het verhaal dat niemand kent en niemand begrijpt.

Als ik mezelf het allemaal terugvertel klinkt het ziek, als een slechte Nederlands geschreven drama boek, als ik mezelf vertel dat ik verliefd ben geworden op een jongen 7 jaar ouder dan mij, dan zou ik mezelf wel kunnen slaan, in mijn nieren schoppen, mijn neus breken, mijn arm omdraaien, zodat ik zelf realiseer hoe dom het van me is, als ik mijn verhaal probeer uit te leggen, kan dat niet, want zodra het gedeelte wordt verteld waarin ik bekend maak dat er 7 jaar tussen ons in zit, en dat ik pas 14 ben, dan is het allemaal ziek, dan is het pedo, en dan ben ik een dom kind die niks van liefde af weet, maar als ik dan bij hem ben, eventjes alleen, dan vergeet ik dat ik 14 ben, en dat hij 21 is, ik wou dat mijn verhaal makkelijk was om te vertellen, maar dat is het niet, het is allemaal moeilijk te beschrijven, hoe mooi het ook allemaal is in mijn hoofd, ik weet nog die eerste keer dat ik hem zag, ondanks dat we allebij in een relatie waren wisten we het toch wel een beetje, ik wist toen ook nog niet dat hij 21 was, jammer genoeg was toen het contact een beetje verloren gegaan, maar daarna zag ik hem weer, op een festival, terwijl zijn vriendin was aan het flirten met een andere jongen, waar hij bij zat, en hij wist het, maar hij deed niks, en ik vond het vreselijk om te zien, de pijn in zijn ogen was ongelofelijk, en kort daarna maakte ze het uit en ging ze een relatie aan met die jongen waar ze mee zat te flirten toen, een van zijn goede vrienden, en mijn relatie ging ook voorbij, de jongen waar ik een relatie mee had maakte het ook uit voor een ander meisje, en dat deed ontzettend pijn, maar toen kregen we weer contact, en met hem kon ik tenminste praten, toen wist ik het zeker, dat ik hem toch wel een beetje leuk vond, en die zomer zou ik samen met hem en een paar andere van mijn vrienden groepje naar een klein festival gaan, met slechte bands en weinig mensen, een klein festival, in het begin was hij er nog niet, maar later kwam hij, en vanaf dat moment waren we constant met elkaar bezig, en als ik dan eventjes ergens anders heen ging om glazen terug te brengen ofzo, dan volgde hij mij als een puppy, die dag wou ik niets minder dan hem vertellen dat ik hem toch we leen klein beetje leuk vond, maar hij was niet alleen tegen mij aardig, er hing een meisje om hem heen, de zus van mijn beste vriendin, die constant zijn aandacht vroeg, uiteindelijk moest ik naar huis, ik wou het liefst nog eventjes bij hem blijven, maar aan alles komt een eind, hij bood aan om mee te gaan, onderweg naar de uitgang kwam ik mijn beste vriendin nog even tegen, samen met haar vriend, jammer genoeg gingen ze mee, maar ik weet niet wat er zou zijn gebeurt als dat niet zo was geweest, daarna spendeerde we zo'n beetje de hele zomer samen, ik had het niet anders willen doen, ik dacht dat hij gewoon een jongen was die aardig tegen me deed en gaf de hoop een beetje op, totdat mijn ex besloot ons een handje te helpen (we zijn toch goeie vrienden geworden uiteindelijk, het boeide me allemaal niet meer zo) en toen kwam het naar voren dat hij mij inderdaad leuk vond, jammer genoeg was dit over msn, dus toen we elkaar vlak daarna zagen waren we meteen aan het knuffelen, we gingen niet te snel, we gingen samen wat eten en hij gaf me een kusje op mijn wang, het begon zachtjes te regenen en op weg naar onze gewoonlijke hangplek in de stad stopte hij, een paar meter van de hangplek af, en trok me onder een heel klein luikje die ons schutting gaf tegen de zachte regen en zoende me weer, ik denk dat dat een van de beste momenten was in mijn leven, twee weken later ging ik op vakantie, voor twee hele weken, ik moest het geheim houden voor mijn ouders dus hield ik mijn telefoon regelmatig verborgen, wiste de sms'jes constant en kon alleen sms'en als hun het niet zagen, toen ik terugkwam was er weer een klein festival waar ik heen ging, samen met mijn nichtje, die ik het niet had verteld en waarvan ik dacht dat dat ook geen goed idee was, ik heb het haar laatst toch verteld omdat zij wel te vertrouwen is, hij zou er ook zijn, maar na een paar minuten dat hij daar was moest hij zijn zusje, die nou in een relatie zat met mijn ex, naar mijn ex toe brengen, omdat hij niet was komen opdagen, terwijl zij zich daar juist zo op had verheugd, dus zag ik hem nog heel eventjes toen ik en mijn nichtje terug naar de plaats liepen waar haar moeder ons op zou komen halen, ondanks dat ik hem dan niet veel had gezien had ik me die dag wel verheugd, maar achteraf kreeg ik te horen dat toen ik weg was een meisje die ik regelmatig op onze hangplek zag met hem was aan het flirten, bij hem op zijn schoot zat, om hem heen hang, en ondanks dat hij het niet leuk leek te vinden haar niet vertelde dat ze op moest rotten, daar maakte ik me wel zorgen om, want hij was ten slotte heel erg mooi, en ik niet, maar hij zei mij er niks van, en toen ik ernaar vroeg vertelde hij het me wel eerlijk, ik hoefde me geen zorgen te maken, de dag erna ging het uit, hij had nagedacht, en hij vond dat ik beter kon, met iemand van mijn eigen leeftijd, het was niet vanwege dat meisje dat eerst om hem heen hing, hij vond haar helemaal niet aardig, en dat was waar, hij had ook gelijk, we konden beter met iemand van onze eigen leeftijd een relatie aangaan, maar het deed toch pijn, we besloten vrienden te blijven en twee dagen erna zag ik hem weer, dat was misschien geen goed idee geweest, want we waren alsnog de hele tijd aan het knuffelen, ik was hartstikke depressief, en hij probeerde me te troosten, hij heeft me wel 100 keer verteld dat hij niet zeker wist of het uitmaken wel een goed idee was, maar ik besloot me groot te houden en te zeggen dat het zo beter was, we stonden dicht tegen elkaar aan terwijl we waren aan het praten, hij kon zien hoe slecht ik me voelde, ik wou hem zo graag zoenen, doen alsof dat ene gedeelte helemaal nooit gebeurt was, maar het was nou eenmaal zo, en een maand ging voorbij, en het werd wel een beetje makkelijker, maar ik werd roekeloos, ik zou niks doms doen maar als ik onder een auto kwam ofzo dan zou me dat weinig uitmaken, ik mag dan wel veel meegemaakt hebben in mijn leven waardoor ik sneller volwassen ben geworden, maar dit was gewoon stom, en toen kwam de grootste klap, van een vriendin van mij kreeg ik te horen dat die vieze hoer die hem op het festival ook al zat te versieren ondanks dat we toen nog een relatie hadden nu weer over hem heen hing, en dat ze een relatie hadden, en alle stukjes vielen in elkaar, hoe een vriend van mij me had verteld dat hij een gesprek had gehad met een jongen en had gezegd dat "ze" de ware was, en dat die jongen had gevraagd wie, volgens mijn vriend had hij mijn naam genoemd, maar ik geloofde er niks van, en nu bleek dat hij een relatie had met die hoer, dus ik stuurde hem een offline bericht dat we moesten praten, ik zou hem de dag erna zien, en mijn vrienden hadden me gezegd dat ik hem moest vertellen hoe ik me voelde, dat ik nog gevoelens voor hem had, maar dat was voor ik te horen kreeg over die hoer, dus nu moesten we wel praten, maar over andere dingen, laaiend was ik, de volgende dag kon ik hem helemaal niet aankijken, dus vertrok ik meteen om eventjes nog wat dingen te halen die ik voor school moest hebben, het regende zachtjes en in de stad draaide het nummer "all by myself" wat ik ironisch vond, ik moest lachen en mensen keken me vreemd aan, toen ik terug kwam zijn we gaan praten, ik zei eigenlijk helemaal niks, terwijl ik zoveel wou zeggen, hij bleef zich maar verontschuldigen en zeggen dat ik het recht had om boos te zijn, vlak daarna ben ik vertrokken ik kon hem gewoon echt niet meer aankijken, ik deed kortaf tegen hem op msn en zorgde ervoor dat ik hem niet meer persoonlijk zag, ik dacht dat het allemaal voorbij was, dat hij geen gevoelens meer voor me had, na een tijdje ging het wel weer, kon ik hem wel weer zien, maar ik had nog steeds gevoelens voor hem, ongelofelijk sterke gevoelens, ik wist niet dat iemand me zo kon laten voelen, ook tussen hem en dat meisje ging het uit, ik vond het best fijn om te horen, ik werd er blij van, maar toen vond ik het toch wel rottig voor hem, hij verzekerde me dat hij het eigenlijk helemaal niet zo erg vond, dat vond ik vreemd, kort daarna had zijn verse ex weer een nieuwe jongen, de jongen waar ze al heel lang om heen draaide, dat verraste me niet echt, en mijn ex vertelde me dat hij me iets moest zeggen, maar ik kan er niet tegen als iemand me laat wachten, en al helemaal niet als iemand me een hele week laat wachten, maar hij kon het blijkbaar niet over msn zeggen, dus ik wachtte netjes af, en toen ik hem zag vroeg ik er meteen naar, hij deed alsof hij het vergeten was, waarschijnlijk was hij een beetje verlegen, want op de terugweg van de mcDonalds gaf hij me een kusje op mijn wang, en vertelde me dat dat was wat hij me wilde vertellen, later gingen we terug naar de mcDonalds, en hij vertelde me dat hij me ondertussen toch altijd leuk had gevonden, en dat hij me had gemist, hij liet me zelfs sms'jes zien van die dag, waarop hij tegen zijn goede vriendin had verteld dat hij me leuk vond, ik werd er behoorlijk rood van, maar verder deden we er nog niet veel mee, op de weg terug regende het weer zachtjes, we hadden allebij onze mutsen op, en we bleven staan, het was donker, een beetje koel en ik keek hem aan, en we bleven elkaar aankijken voor zeker en minuut en toen waren we opeens weer aan het zoenen, en ik had het ongelofelijk gemist, ik hield van hem, dat had ik hem nog nooit echt gezegd, ongeveer een maand lang draaiden we om elkaar heen, zoenden we wel eens, liepen we met onze armen om elkaar heen, knuffelden we constant, totdat hij uiteindelijk toch vroeg, of ik weer zijn vriendin wou zijn, en ik zei ja, dat had ik misschien door moeten denken, maar dat deed ik niet, en dat is dom van me, ik kreeg een ketting van hem, hij verwende me nogal, we vonden een rustig veldje waar niemand ons kon zien, we gingen daar regelmatig heen om even alleen te zijn, want we konden niet naar mij thuis, en ook niet naar hem thuis, want onze ouders wisten het niet, ik ben enorm bang hoe mijn ouders erop zullen reageren, ondanks dat mijn moeder het toch wel een beetje zou moeten begrijpen, misschien laat ik ze dit wel lezen, het enige nadeel was, dat iedere week ik weer na begon te denken, en dat het dan allemaal verkeerd voelde, in mijn hoofd heb ik het wel 100 keer met hem uitgemaakt, maar als ik hem dan in het echt zie, dan zijn al die twijfels weg, en dan weet ik van die weinige dingen die ik op dit moment zeker weet, weet ik wel dat ik van hem houdt, ongelofelijk veel, ik zou een kogel voor hem vangen, ik zou door het vuur heen stappen voor hem, en dat zou hij ook voor mij doen, ik wil mijn verhaal vreselijk graag kwijt, maar dat kan ik niet, mijn beste vriendin heb ik nu al vreselijk lang niet meer gesproken, en als ik haar wel spreek dan lijkt het alsof we gewoon mensen zijn die elkaar kennen, maar geen goede vrienden zijn, dus haar kan ik het al niet vertellen, en voor de rest is er niemand op de wereld die ik zo goed vertrouw, of wie ik het durf te vertellen, en sommige mensen wil ik er zelfs gewoon niet mee lastig vallen, dusja, op een dag laat ik iedereen mijn verhaal lezen, in de hoop dat ze begrijpen dat wanneer ik hem zie de hele wereld lijkt te vervallen, dat de tijd letterlijk vertraagd, hij straalt, ieder deel van hem vind ik perfect, zowel uiterlijk als innerlijk, daar verwonder ik me keer op keer weer aan, ik zou het niet zonder hem kunnen, als ik bij hem ben voel ik me veilig, denk ik niet meer aan slechte dingen, ik ben dan heel vrolijk, en toch heel rustig, en dat gevoel wil ik de rest van mijn leven.
Jammer genoeg begrijpen mensen dat niet zo goed, want and zij ons zien, dan zien ze een klein meisje en een volwassen man, die het verkeerde pad bewandelen, en ze vinden het ziek.
Niemand is ooit op het idee gekomen om het op onze manier te bekijken, gelukkig is het zo dat mijn vrienden, de mensen die er vanaf weten, mij steunen, en ik hoop dat ik die steun ook krijg van mijn ouders, daar reken ik niet op, wat ik wel weet is dat ik die steun niet zal krijgen van mijn familie.
Dankjewel internet.