Het wisselt

Hoe gaat het?

Het wisselt.

En dat is best gek en soms eng en niet verwarrend, maar wel een soort van. Bah. Het ene moment ben ik vrolijk en voel ik me goed en zie ik ook dat ik goed bezig ben, kan ik motivatie en energie vinden. Het andere moment ben ik leeg en moe en heb ik nergens motivatie voor; zit ik gewoon de hele dag naar m'n laptop te staren zonder iets te doen. Grappig, ik dacht laatst dat zelfmoord plegen niet perse is dat je jezelf fysiek het leven ontneemt, dat je ervoor zorgt dat je hart stopt; het kan namelijk ook subtiel en erg langzaam, terwijl je hart nog blijft kloppen. Gewoon niks meer doen, met al je handelingen stoppen. Dan pleeg je een soort sociale/geestelijke zelfmoord.

Goed, dat terzijde. Gister gewerkt, was prima want ik mocht lekker in de keuken staan; m'n eigen eilandje waar ik niet hoefde te praten, heel fijn. Na werk nog drankje met baas, jonge collega (schattige jongen) en nog een gezellige vakantieganger. Met z'n allen na twee biertjes door naar de stad; bij een collega op d'r andere werk nog wat drinken, vet gezellig. Zij kan altijd fijn kletsen dus bij haar aan de bar gezeten, gekletst met een vriend van haar die ook aan de bar zat, daarna nog even naar m'n collega's die aan de overkant waren waar live-muziek was. Heb ik nog even een dansje gewaagd tot twee uur want toen ging het helaas alweer dicht. Snel naar de overkant voor nog een laatste biertje met z'n allen. Er zaten nog wat jongens die m'n broer kent van z'n werk: ja, jij lijkt zoveel op je broer echt supertof. Echt, jij bent zo tof. Oke.. dit kreeg ik vorig jaar ook veel te horen, mensen doen grappig als ze dronken zijn. Ik zie het altijd als iets van bevestiging: ja, mijn broer is ook tof. Maar ergens denk ik niet dat ik op hem lijk en dat ze niet van mij kunnen zeggen dat ik tof ben. Het is een houding die ik aanneem in dat soort sociale situaties en ja, dat is wel deel van mij maar als je me beter leert kennen kom je er wel achter: MOEILUUUK. Na dat biertje ging iedereen weg, alleen ik bleef nog zitten. Uiteindelijk hebben we tot vijf uur gezeten met z'n tweeën. Was niet de bedoeling, wel gezellig.

Ik moet denk ik met mijn baas praten, uitleggen hoe het de laatste tijd gaat. Naar mijn idee lijdt m'n werk er namelijk ook onder, dus moet ik dat aangeven/uitleggen. Alleen vind ik het zo lastig om te verwoorden zonder moeilijk te klinken. Ook elke keer wanneer ik op m'n werk aankom is het: Hoe gaat 't? Mijn antwoord is dan prima, top, goed of iets in die richting. Hij weet wel dat het afgelopen winter niet goed ging met me, dat heb ik gezegd (puur alleen dat het niet goed ging). Hij zal het ook wel merken, maar ik wil het uitgesproken hebben want dit zit me dwars. En ik sprak gister m'n collega en die zegt ook gewoon wat haar dwars zit en toen dacht ik: Ja, dat is het, dat moet ik ook gewoon doen. Een tijdje terug had ik met hem ook iets serieuzere gesprekken, dus ik weet dat het kan maar zodra het over mezelf gaat klap ik dicht. Het ging toen meer over hem, dat vind ik chill en veilig. Toch vind ik dat het nu zo is, dat ik het wel moet aangeven hoe het gaat en dat 't wel op zich een stijgende lijn is maar dat het gewoon erg wisselt. En dat het me spijt op dagen dat het niet goed gaat, maar dat ik hoop dat hij geduld met me heeft want 't heeft even tijd nodig denk ik. En dat hij het zich niet persoonlijk aan moet trekken (want dat is ook echt iets voor hem) Zoiets.. Oke, morgen maar praten dan.

M'n huid is ontploft. En ik ben de hele tijd moe, kan ook door hooikoorts komen. Hoeveelheid minuten aan school gewerkt: 0. Donderdag zou ik een essay moeten inleveren die ik nog niet heb. Morgen moet ik de hele dag werken. Ik heb 't opgegeven en doe alleen nog alsof ik aan school werk, om m'n ouders gerust te stellen. Zelf heb ik 0 motivatie voor die P. Ik heb nergens motivatie voor, zelfs niet voor het leukste werk van de wereld. En ja, dat zegt wat. Ik heb nergens zin in, tot ik ermee bezig ben en 't wel prima vind. Maar verder dan prima gaat het niet. Bubbeltjes van blijdschap zijn er niet meer echt. Het scheelt dat de moordneigingen de laatste tijd ook iets minder zijn. Het is gewoon allemaal nogal vlak. Leeg. Vet gezellig.