Hoe het gaat

Lange tijd al niks van me laten horen, laat staan in openbaar!

Ik heb mijn haren geverfd! Ik ben van mijzelf donker blond met af en toe een licht blonde pluk.
Ik heb 3 jaar lichte plukjes laten zetten maar ik vond het tijd worden om gewoon mooi licht blond te gaan. Niks porno blond ofzo! Nee gewoon naturel wilde ik!
Heb er (gelukkig), veel complimenten over gehad!

Ik heb ook een afspraak staan bij een chiropracticum (schrijf ik het wel goed?). Die gaat kijken of hij erachter kan komen wat er mis met mij is.
Moest vragen invullen over mijn klachten en met rondjes laten zien, waar in mijn lichaam ik pijn heb.
Houd je even vast want dit is wat ik aan cirkelde: Schouders L&R, gehele rug tot onderaan, armen, nek vingers, benen, knieën, voeten, ribben & de heupen. Dus eigenlijk bijna heel dat mannetje was blauw van de pen.
Zelf schrok ik daar best van! Ik cirkel gewoon blindelings aan pas toen ik er goed naar keek dacht ik: "Tjee.."
Daarna moest ik dat alles overnieuw invullen. "Kom je daar dadelijk zegt die: Nou meske ik kan niks voor jou doen!" zei mijn moeder nog mooi.
Zo'n voorgevoel heb ik dus ookal maar goed! We'll see!!

School gaat goed! Heel goed zelfs.

Slapen gaat nog slechter dan ooit. Vind het knap dat ik nog naar school kan met zo weinig slaap.
Ik sliep gemiddeld al maar 5 uur per nacht en nu nog maar 2 uur, met geluk 3 uur! Nee ik sliep al weinig maar ik heb dat altijd al gehad, geen idee hoe.
Dat komt door de kou. Hoe kouder hoe slechter ik me voel. Hoe meer pijn ik krijg. Kan amper nog opstaan.
Voor mij niet-LL-Lezers:
Ik ben al 3 jaar opzoek naar een verklaring van mijn pijn. Met pijn bedoel ik: steken overal, elke seconden ergens anders. Alsof iemand me neersteekt, constant overnieuw. Pijn die begint in mijn rug maar van alles veroorzaakt. Tintellende vingers, soms niet meer kunnen lopen, vingers die niks meer vast grijpen, alles knakt bij elke stap die ik maak, alsof iemand constant stroom op me heeft staan, samen trekken van de spieren & de krampen.

Ik fiets altijd naar school anders moet ik zo vroeg op voor de bus, ik ben al geen ochtend mens.
Vorige week maandag was het heel erg! Ik stond gewoon normale tijd op sloeg mijn dekbed om mij heen en zodra ik stond 2 seconden later zakte ik door mijn benen. Zit je dan op grond. Ik was boos, kon niet eens meer opstaan. Geen kracht. Kreeg weer over steken alsof iemand me constant met een mes steekt. Elke seconden ergens anders: Rug, Been, Hand ect. Kon ook amper iets bewegen.
Ik kon net bij mijn telefoon gelukkig en belde mijn vader op, die beneden stond. Hij kwam direct naar boven gerent hielp me overeind zetten mij weer terug op bed.
"Het word kouder hé?" zei die. Mijn gezicht sprak boekdelen. Heb heel die week niet kunnen lopen. Ging niet. Pas vrijdag en zaterdag kon ik lopen. Godswonder! En hoe.. Ik kon mijn rug niet meer strekken ookal wilde ik het zo graag! Vingers die pijn deden. Ik liep mank alsof ik net was gevallen.
Zo dom als ik was ben ik gaan werken. Veel pijnstillers en moeite hebben me erdoor heen gesleept. Ze weten er niks van. Wil niet dat ze constant aan vragen: "Gaat het Juul?" "Moet je niet rusten?" Nee dus ik zeg niks. Weet tenslotte ook niet wat het is.
Ik liep buiten in de kou, met een vuilniszak. Komt mijn collega aan: "Ben je gevallen?" "Nee hoezo?" "Je loopt mank." "Komt door die lange sloof ik struikel er bijna over!" "Doe hem dan dadelijk af we gaan toch sluiten." "Zal ik doen!"
Op dit moment doet mijn pols zeer dus ik ga zometeen even in bad.
Mijn huisarts maakt zich grote zorgen. Ik eerst ook kan ik je vertellen maar geloof me als je al 3 jaar van ziekenhuis naar ziekenhuis bent gestuurd en alle soorten artsen hebt gezien, en elke 3 maanden bloed onderzoek moet laten doen, vele MRI's en CTI's gehad. Geloof me dan gaat alles langs je heen en hoop je op 1 ding: Minder pijn!

In mijn gezellige familie zit ook MS. Om precies te zijn mijn opa. Dachten ze eerst dat ik had. Na vele MRI's bleek dat het toch niet te zijn.
Reuma zit ook in familie, mijn tante heeft het. Was het naar weet ik veel hoeveel bloedtesten ook niet.
Verder zoeken ze van alles. Met andere woorden: We hebben geen idee, maar het kan alles zijn.
Als die chiropractium klinkiek mij niet kan helpen dan weet ik het even niet meer.

Ik besef nu pas hoelang dit verhaal is geweest en dat het echt oplucht!!
Praat er niet met vriendinnen over omdat mijn beste vriendin 3 soorten reuma heeft. Wil dan niet dat zij moet aanhoren wat ik heb. Nee doe ik der niet aan! Mama en papa willen het wel over hebben maar weten nooit waar ze moeten beginnen. Ik zelf ook niet dus houden we allemaal wijselijk onze mond.