Hoe moet je relaxen dan?

"Wat doe jij eigenlijk voor je ontspanning?" Mijn huisgenootje zat tegenover me aan tafel. Zij had gekookt en we aten samen. Een vrij unieke situatie gezien onze beide drukke levens. "Normaal gesproken sport ik veel, maarja, ik heb een blessure, dus dat gaat even niet," antwoordde ik en ik dacht even na, "ehm, ik lees graag boeken," ging ik verder, "en ik ben een serie aan het kijken, in het Frans. Maar eigenlijk heb ik helemaal niet zo veel tijd om te ontspannen." Het was waar. Ik doe een universitaire master die veel tijd vraagt, ik ben veganist met een passie voor gezond eten, dus als ik niet aan het studeren ben sta ik meestal in de keuken, te koken van allerlei verse producten van de markt, want die zitten in ieder geval niet in plastic. Dat vind ik eigenlijk ook wel erg leuk, maar eten is opzich ook wel een levensbehoefte. Alles wat ik doe doe ik ook met intense overtuiging, waardoor het eigenlijk automatisch al vrij veel tijd gaat kosten. Ik geloof dat dat dan een hobby heet, maar is het dan nog ontspannen?

Als kind was ik behoorlijk slecht in sport. Dat ben ik nog steeds, als je onder sport alleen dingen met een bal verstaat. Intussen heb ik geleerd dat ik wel goed ben in sport, zolang je maar de juiste kiest. Pas rond mijn 20e ben ik mijn favoriete sport gaan doen, de sport die ik nu beoefen (als ik niet geblesseerd ben tenminste). Binnen twee jaar gaf ik les en binnen vier jaar was ik op het niveau van nationale kampioenschappen. Talent? Niet per se, vooral overtuigingskracht. Iets later ben ik begonnen met een tweede sport, om de eerste aan te vullen, en ook daarin gaf ik binnen anderhalf jaar les. Daarnaast werk ik als vertaler en ben ik natuurkundedocent. Ik doe een universitaire master die met geen van allen te maken heeft en ook daarin ben ik erg volhardend en ga ik voor minimaal een 9. Ik vind het milieu erg belangrijk, daarom ben ik veganist. Ik koop zo veel mogelijk zonder plastic, tuinier in het voorjaar en de omer zelf. Behalve eten probeer ik eigenlijk überhaupt zo min mogelijk te kopen; al mijn kleding is tweedehands, net als eigenlijk bijna alles wat ik bezit.

Het lijkt best prima. Ik doe veel, alles gaat best goed, want ik doe alleen nog de dingen waar ik überhaupt al een soort van aanleg voor had. Ik vind veel leuk en ik probeer alles perfect te doen. Niet beter doen anderen, maar vooral beter dan mezelf en eigenlijk is het nooit genoeg. Met sporten heb ik een blessure opgelopen door overbelasting. Op de uni ben ik echt niet blij met een cijfer onder de 8, dus ik studeer veel te veel. Als ik pauze neem tijdens het studeren, gebruik ik mijn pauze om een nieuwe taal te oefenen. Als ik iets doe wat niets bijdraagt aan het verbeteren van skills, dan voel ik me schuldig, waardoor ik niet voluit kan genieten. Ik geef om het milieu, maar ook dat is af en toe remmend, want als je echt niets wilt vervuilen, dan kun je ook maar heel beperkt leven. Ik ben bijna altijd gestrest, want ik moet altijd nog wel iets doen en ik heb niet genoeg tijd voor de mensen die ik liefheb. Vrienden, familie, mijn vriend. Ik zie ze wel. Maar zelfs dat voelt soms als een taakje, met als doel de mensen bij me te houden. En ik vind het leuk om tijd met ze door te brengen, absoluut, maar mijn hele planning is een hele ingewikkelde afweging tussen of ik daar wel tijd voor heb en hoe lang ik iemand al niet gezien heb. Vaak kan ik niet volledig ontspannen, omdat er in mijn achterhoofd nog iets rondgaat wat ik eigenlijk ook zou moeten doen.

Als kind had ik niet zo veel vrienden. Ik was best wel een nerd, niet goed in "sport", en waarschijnlijk een beetje raar. Intussen ben ik ouder, heb ik gevonden wat ik leuk vind, heb ik mensen gevonden die ik leuk vind en die mij ook leuk vinden en die net zo raar zijn als ik. Eigenlijk gaat alles heel goed en heb ik niets te klagen. Maar ik denk dat ik mezelf als kind heb aangeleerd om te proberen beter te zijn, om er ook bij de horen. Dat hoeft nu niet meer, maar het zit zo in mijn systeem. Het maakt niet uit wat ik doe en of dat voor ontspanning is, want alles wat begint als ontspanning, wordt binnen no time een middel, een taakje of een doel.

Echt ontspannen/relaxen? Hoe doe je dat dan?