How does one date

Ik verwachtte dat ik mij voor altijd rottig zou voelen.
Ik dacht niet dat ik nog normaal zou kunnen werken of aan mijn scriptie belastingrecht zou kunnen zitten.
Niemand zou zo leuk zijn als mijn ex (de lul) en wat stonden we leuk bij elkaar, wat een leuke familie had hij en wat deden we fijne dingen.
Ara zei: dat hoort erbij - typisch van die liefdesverdrietdingen.

Ik denk oprecht dat ik het zwaarste allang heb gehad (die eeuwig aanvoelende onzekerheid van al met al een maand en het daarmee gepaard gaande ongeloof) maar zodra de acceptatie er is, maakt het - wat er ook gebeurd is - barweinig uit. Op de persoon van de laatste maand was ik toch allang niet meer verliefd.

Wel op die persoon van het begin! Herinneringen uit die periode doen me nog wel wat, ja. Ik las een verhaal terug van 3 jaar geleden (ironisch genoeg rond dezelfde tijd in Juni) en wat waren wij verliefd! Wat een moeite deden wij voor elkaar! En een jaar later rond dezelfde tijd ook nog. Het jaar daarna was doffe ellende want hij had last van geldzorgen (dus stress) omdat hij ineens gekort werd door zijn vader en daar zó van onder de indruk was, dat hij bleef wegrennen en een simpel baantje in de horeca zelfs niet tijdelijk aankon tot er iets beters zou verschijnen. Dát had het moment moeten zijn dat ik me had moeten realiseren dat als iets of iemand hem stress geeft, hij niet in staat is compromissen te sluiten en even door te zetten. Hij zal zich tegen de situatie of persoon onherroepelijk keren en wegrennen - ook tegen en van mij. Ik ken jou beter dan wie dan ook. Now you're just somebody that I used to know.

Enfin: Tijd voor de nieuwe spannende ervaringen!

Ik voel me sterk, krachtig.

En: Ik ben klaar voor liefde, precies zoals ik het wil! En alleen als ik diegene echt leuk vind..! Het is superspannend om al die waanzinnig mooie mannen te zien en te denken: ga ik jou proberen? En dat ook gewoon te durven (wel subtiel natuurlijk - het moet een mooi verleidelijk spel zijn dat gespeeld wordt).

Bijna overbodig om te zeggen maar ik mis hem al bijna niet meer. Toch fijn om die bevestiging te voelen dat iemand je eigenlijk nagenoeg niks meer doet. Het geeft vertrouwen in jezelf. Dat kan acceptatie met je doen.

Ik heb zin om te genieten en in de gezelligheid (en iemand die dat kan betalen en zonder dat ik het de hele tijd moet initëren).

Ik ben alleen wel een beetje verleerd hoe ik contact moet leggen maar ach, als de gelegenheid zich voordoet komt het vanzelf.



A.