Wanhopigheid (Duitsertje daten?)

Als je me vraagt hoe de afgelopen 2 weken zijn gelopen, dan moet ik wel zeggen: raar.

Soms waren er dagen dat ik het bestierf en soms dagen dat het eigenlijk allemaal wel prima was (het leven was zelfs een beetje mooi) maar de meeste waren eigenlijk grijs.
Het weer was grijs en ik voelde alleen maar "acceptatie" - dat je er dus niet echt blij van wordt en je erbij neerlegt.
Het doet een beetje pijn en verder kijken kan ook niet want je mist het parfum van die ene man (nouja..knul).

Maar goed, ik was een beetje bang voor nog meer dagen waarop ik het zou besterven dus toen heb ik mijzelf maar vrijwillig in mijn werk gestort ter afleiding. Rokend als een ketter en geurend naar verse sigaretten kom ik dan aan bij mijn groep collega's die voor het grootste gedeelte bestaat uit veganistische übergezonde healthfreaks; ik werk namelijk bij een Hot Yoga (Bikram) School. Ik zeg altijd "sound body, sound mind" en nu voel ik me gelabeld door mijn eigen uitspraak want die sigaretten laten wel zien hoe gefrustreerd ik ben.

Nu heb ik zeven dagen non-stop werken erop zitten en ben ik gewoon even vier hele dagen vrij. Ik was bij het naderen van al die vrije tijd zo bang voor de oorverdovende stilte, dat ik besloot om afgelopen maandag met een detox te beginnen (van een hele week) en dan donderdag (vandaag) te stoppen met roken. Ook zou ik mijn vader in zijn net gekochte hotel in Lautenthal bezoeken (Duitsland - ergens tussen Leipzig en Hannover).

MAN wat is het hier boring. Ik besterf het opnieuw. En geen sigaretten natuurlijk want ik ben gestopt. En ook geen loerende koekjes. Alleen maar godgans sap in een suffe omgeving waar de gemiddelde leeftijd 60 is.

Nou ben ik letterlijk ZO wanhopig dat ik gewoon even TINDER heb geïnstalleerd. Totaal tegen mijn principes als je ouder bent dan 25 en jonger dan 40. Ik dacht dat er überhaupt niet iets te swipen viel, maar niets is minder waar. Ik zit nu dus met een DUITSER te tinderen. Wtf. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.