Ik wil niet dood maar ook niet leven/ borderline
Ik wil niet dood maar ook niet leven.
Deze zin weerspiegelt mijn gevoel vandaag.
Ik heb al meerdere diagnoses in mijn leven gehad waar onder het stempel borderline.
Vandaar ook mijn inspiratie van mijn dagboek naam (inkoppertje).
Over het algemeen heb ik alles waar een mens gelukkig van zou worden. Een dak boven mijn hoofd, eten, genoeg kleren, luxe producten, geld, werk, familie en vrienden. Toch voel ik mij vaak slecht een soort innerlijke leegte. Vroeger vulde ik deze op met drugs, sigaretten, snijden en eten. Been there, done that all. Ik heb in mijn puberteit veel geëxperimenteerd met drugs in zo'n mate dat ik mijn huis kwijt raakte er door. Ik ben toen ik 16 was uit huis geplaatst en zat toen in een jeugdzorg instelling waar ik uit werd gezet ivm drugsgebruik. Mijn armen zitten vol met littekens want ja ik was vroeger een snijder. Eetbuien heb ik jaren lang last van. Van mezelf uithongeren en rond de 40 kilo wegen naar mezelf volvreten en rond de 80 kilo wegen. Relaties ook niet al te best. Veel vrienden verloren omdat het drugs vrienden waren. Pas sinds de laatste 3 jaar echt een stabiele vriendschap opgebouwd met twee vrouwen. Liefdes relatie hetzelfde geen enkele duurde langer dan 2 jaar. Abortus gedaan omdat ik zwanger werd en mijn ex het niet wilde. Constant het gevoel hebben het ligt aan mij. Ik ben te lelijk, te dik, te mislukt om van te houden. Mensen verlaten mij en gaan bij mij weg. Wat dus ook 3x gebeurde. Pas sinds de laatste 4 maanden een relatie waar lijkt dat het echt wederzijds is en ik niet als seksueel object wordt gebruikt.
De innerlijke leegte neemt vaak de overhand. Drie keer in het ziekenhuis gelegen met een vergiftiging door zelfmoord poging. Hoe komt het zo ver? Het zijn vragen waar de meeste mensen geen antwoord op weten. Ik zelf ook niet. Soms word ik gewoon wakker met de gedachten, zal ik eens een paar pakjes pillen innemen? Is het een schreeuw om aandacht? In zeker zin wel. Niet op een negatieve manier maar het feit dat mensen zien dat het slecht met je gaat geeft mij op dat soort momenten een gevoel van gezien worden. Gelukkig heb ik dit patroon wel weten te doorbreken. En zou ik niet zomaar meer een overdosis nemen. Want ik wil mijn leven zoals ik het nu heb niet kwijt raken. En ik wil gewoon niet dood.
En zo eindig ik mijn verhaal ook. Ik wil gewoon niet dood! Maar soms wil ik ook gewoon niet leven.
Deze zin weerspiegelt mijn gevoel vandaag.
Ik heb al meerdere diagnoses in mijn leven gehad waar onder het stempel borderline.
Vandaar ook mijn inspiratie van mijn dagboek naam (inkoppertje).
Over het algemeen heb ik alles waar een mens gelukkig van zou worden. Een dak boven mijn hoofd, eten, genoeg kleren, luxe producten, geld, werk, familie en vrienden. Toch voel ik mij vaak slecht een soort innerlijke leegte. Vroeger vulde ik deze op met drugs, sigaretten, snijden en eten. Been there, done that all. Ik heb in mijn puberteit veel geëxperimenteerd met drugs in zo'n mate dat ik mijn huis kwijt raakte er door. Ik ben toen ik 16 was uit huis geplaatst en zat toen in een jeugdzorg instelling waar ik uit werd gezet ivm drugsgebruik. Mijn armen zitten vol met littekens want ja ik was vroeger een snijder. Eetbuien heb ik jaren lang last van. Van mezelf uithongeren en rond de 40 kilo wegen naar mezelf volvreten en rond de 80 kilo wegen. Relaties ook niet al te best. Veel vrienden verloren omdat het drugs vrienden waren. Pas sinds de laatste 3 jaar echt een stabiele vriendschap opgebouwd met twee vrouwen. Liefdes relatie hetzelfde geen enkele duurde langer dan 2 jaar. Abortus gedaan omdat ik zwanger werd en mijn ex het niet wilde. Constant het gevoel hebben het ligt aan mij. Ik ben te lelijk, te dik, te mislukt om van te houden. Mensen verlaten mij en gaan bij mij weg. Wat dus ook 3x gebeurde. Pas sinds de laatste 4 maanden een relatie waar lijkt dat het echt wederzijds is en ik niet als seksueel object wordt gebruikt.
De innerlijke leegte neemt vaak de overhand. Drie keer in het ziekenhuis gelegen met een vergiftiging door zelfmoord poging. Hoe komt het zo ver? Het zijn vragen waar de meeste mensen geen antwoord op weten. Ik zelf ook niet. Soms word ik gewoon wakker met de gedachten, zal ik eens een paar pakjes pillen innemen? Is het een schreeuw om aandacht? In zeker zin wel. Niet op een negatieve manier maar het feit dat mensen zien dat het slecht met je gaat geeft mij op dat soort momenten een gevoel van gezien worden. Gelukkig heb ik dit patroon wel weten te doorbreken. En zou ik niet zomaar meer een overdosis nemen. Want ik wil mijn leven zoals ik het nu heb niet kwijt raken. En ik wil gewoon niet dood.
En zo eindig ik mijn verhaal ook. Ik wil gewoon niet dood! Maar soms wil ik ook gewoon niet leven.
23 nov 2024 - bewerkt op 23 nov 2024
- meld ongepast verhaal
-
LilAngel
zaterdag 23 november 2024 12:37
Wat heftig. Het klinkt wel als ‘typisch’ borderline gedrag, wat ik helemaal niet vervelend bedoel.. want het is dus zeker iets wat meer mensen ervaren en herkennen, waar ook behandeling voor is. Zelf herken ik het ook wel deels.. zeker op het moment (vandaag), een dag voelt dan heel zwaar en moeilijk aan en zinloos. Toch ga ik dan maar wel proberen te doen wat goed voor me zou zijn. Ik wil ook niet dood. Maar soms wil ik ook niet (zo) meer leven.
Binnenkort zal ik waarschijnlijk gaan starten met DGT, dat is oorspronkelijk dus ontwikkeld voor borderline (voor mij dan aan ASS aangepaste variant), misschien is dat ook iets voor jou om naar te kijken?
Sterkte Iris
-
BorderlineIris
zaterdag 23 november 2024 13:15
Dankjewel voor je reactie meis!
Wat jammer dat je hetzelfde ervaart ik gun het jou ook dat je je beter voelt maar knap dat je doet wat goed voor jou voelt!
Dgt is een hele goede vorm van therapie. Dialectische gedrags therapie toch? Ik heb dit gevolgd toen ik 21 was. Ik heb er nog steeds de boeken van. Ik hoop dat het je gaat helpen maar je kan er volgens mij ook herhalingscursus van doen. Misschien moet ik daar eens naar kijken. -
VLH
zaterdag 23 november 2024 13:18
Er is mij ooit verteld door iemand op de zelfmoord hulplijn dat men erg waakzaam is op de uitspraak "I dont want to die, I just want the pain to go away" . Waarschijnlijk lees ik er teveel in, maar mocht je serieuze overwegingen hebben en graag gehoord worden, 113 is het nummer om te bellen.
Ik hoop dat het snel beter gaat met je. -
LilAngel
zaterdag 23 november 2024 14:16
Klopt @BorderlineIris inderdaad dat is wat ik bedoel met DGT. Misschien inderdaad iets war een herhalingscursus dan goed voor zou zijn voor je
Niet tof om je zo rot te voelen, maar het lukt me gelukkig (nog) om het per dag, dagdeel, uur of moment te bekijken wat me zou kunnen helpen op dit moment, dus wat dat betreft.. ik kom deze lastigere dag ook wel weer door. En dan volgende week maar weer extra benoemen bij m’n behandelaren.. ach ja. -
BorderlineIris
zaterdag 23 november 2024 14:29
@VLH. Bedankt.
@lilangel. Zeker benoemen bij je behandelaren! Ik hoop echt dat therapie gaat helpen. Het is indd helaas vallen en opstaan.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 06 sep 2023 Worstelen met het leven. ( 2 )
- O 05 sep 2023 Wereld suïcide preventie week. ( 2 )
- O 04 sep 2023 Saai ( 2 )
- O 01 sep 2023 Zwart gat ( 2 )
- O 31 aug 2023 Bed ( 3 )
- O 29 aug 2023 Stoppen met roken ( 3 )
- O 24 aug 2023 Ochtenden ( 3 )
- O 18 aug 2023 Herstel ( 2 )
- O 16 aug 2023 Afvallen -20 kilo ( 3 )
- O 15 aug 2023 B&b vol liefde ( 2 )
- O 10 aug 2023 Alleen zijn ( 4 )
- O 30 jul 2023 Oer saai ( 2 )
- O 27 jul 2023 Kliniek
- O 23 jul 2023 Verveling deel 2 ( 4 )
- O 16 jul 2023 Gezin ( 1 )