In de stemming

Soms is er geen groter goed dan van je afschrijven. De woorden die je in je hoofd blijft malen, op papier zetten.
Het brengt rust van binnen, maar geeft ook vaak stof tot nadenken.
"Heb ik zo echt gedacht?" of "Zijn dat míjn woorden?"

De reden dat ik dit account heb aangemaakt is, misschien voor velen herkenbaar, dat ik nodig weer eens van me af moet schrijven. Ik ben een echte denker. Zeer gevoelig aangelegd (hoogsensitief zoals dat heet), dat ook, maar vooral een echte denker.

Wat denk ik dan allemaal? Naast alle dagelijkse dingen die je meemaakt, je druk maken over hoe je er vandaag uitziet, wat je vanavond eens zult gaan eten, hoe je in godsnaam dat onderzoek op papier moet krijgen, etc. etc. En ohja.. Wat is de zin van het leven?

Pff, die laatste is een goeie ja. Ik heb al menig moment deze week mijn hoofd gebroken over die vraag. Maakt me dat depressief, denk ik dan? Ik kan soms wel heel somber denken ja. Ik denk heus niet altijd vrolijke dingen. Ik kan me dan ook altijd zo lekker invoelen in die somberheid. Mopperen, chagrijnig zijn... Wie kent het niet.
Ik vroeg het me van de week toch af; of ik depressief kan zijn. Vandaag op school een college gehad over angststoornissen en stemmingsstoornissen en ik ben er nu wel achter dat depressief zijn een stuk meer inhoudt dan alleen het hebben van die negatieve hersenspinsels die ik zo nu en dan heb. Maar laat ik het toch nog even voor de zekerheid gegoogled hebben...

Afijn, een echte denker dus.
De yoga op de maandagavond is voor mij een echte eye-opener. Confronterend, rustgevend, mijn geluksmomentje in de week, maar vooral dus heel erg confronterend.

Bij de yoga richten wij ons op onze ademhaling. Alle gedachten die in je hoofd opkomen, mag je liefdevol eventjes opzij zetten, om je volledig te focussen op de adem. En tijdens de meditatie aan het eind van de les, liggend onder een warm dekentje, luisterend naar de woorden van de yogini..... dwaal je langzaam af en nemen je gedachten het van de rest over.
Ik moet mezelf regelmatig erop aanspreken: "Zeg! Zet je denk eens even uit, ja. Je betaalt goud geld voor deze lessen en focus je nou even op het hier en nu, i.p.v. dat je alweer honderd lijstjes aan het maken bent!" De kunst is dus om bij de les te blijven.. Letterlijk.
Ik leer het steeds beter, gelukkig. De ene keer lukt het beter dan de andere keer.. Maar vanavond dus even niet.

De zin van het leven? Ik heb er nog geen antwoord op. Maar ik weet nu wel 'de zin van MyDiary'.
Wat is het toch heerlijk om weer eens even te schrijven.


Namasté