Verhuizen

Binnenkort een eigen huis. Wat komt er een hoop op ons af. Dingen die geregeld moeten worden. Overleg met alles en iedereen die erbij betrokken is. De verantwoordelijkheid die ik toch ook voel. Het mag niet falen, het moet goed blijven gaan..

Mijn vriend gaat in het huis wonen. Zelf blijf ik liever nog even thuis. Veel mensen om me heen snappen dat niet. "Al 4 jaar samen met je vriend, dat is toch juist leuk!" en "Wacht maar tot je de sleutel in handen hebt, dan wil je opeens wel!". Maar ik wil het juist nog niét.

Als kind maak je allemaal de fase door dat je gaat huilen als je mama weggaat en de oppas komt langs. "Mamahahaa, waar ga je heen? Ik wil mee!". Die fase, daar groei je overheen.. Na de kleutertijd ebben die gevoelens van verlating, ook wel separatieangst, weg.
Bij mij was dat anders. Zelfs nog toen ik in groep 8 zat, kon ik vreselijk in huilen uitbarsten en was ik ontzettend verdrietig als mijn moeder 's avonds weg moest voor een cursus, of wat dan ook. Ontroostbaar leek ik soms. Zo erg vond ik het als mijn moeder wegging. Ik kan me nog momenten herinneren dat als mijn moeder de woonkamer uitliep om naar boven te gaan, ik al vroeg: "Mama, waar ga je heen?".
Normaal gesproken ben je er op die leeftijd al overheen gegroeid, maar ik was dat niet.
Uiteindelijk wel. Gelukkig maar.

Maargoed, ik ben er overheen gegroeid, en toch wil ik nog niet verhuizen; ergens anders wonen dan thuis bij mijn moeder. Waarom? Ik heb heimwee. Misschien een soort staartje van die separatieangst die ik als kind heb gehad... Maar ik kan me fysiologisch, psychisch en motorisch echt heel naar, zeg maar vreselijk, voelen als ik op vakantie ga met mijn vriend en 2 weken in Verweggistan zit zonder mijn moeder. En ik kan er helemaal niks aan doen. Het overkomt me op zo'n moment.

Verder voel ik ook nog niet de behoefte om ergens anders te wonen. Thuis heb ik het ontzettend goed. Ik ben graag bij mijn ouders en broers. Vooral de gezelligheid aan tafel, met zoveel mensen om je heen, word ik vrolijk van. Met mijn vriend in zijn huis, zal dat zo anders voelen. Veel stiller met alleen elkaar. Het zal wennen worden. Maar die tijd gun ik mezelf. Uiteindelijk zal ik bij hem intrekken. Mijn spulletjes in zijn huis gaan zetten.

Maar voorlopig blijf ik nog eventjes in mijn warme nestje thuis. Dicht onder moeders vleugels.


Namasté

Namaste, vrouw, 31 jaar

• Irfaan2 (opgeheven op 28-10-2014) woensdag 24 september 2014 21:58
  Goh in het boek van Dick Swaab, wij zijn ons brein, wordt een dergelijke band tussen ouders beschreven.
  
  Het boek suggereerd dat er tijdens de zwangerschap een band ontstaat die voor sommige mensen zelfs na de geboorte voortzet. De onzichtbare navelstreng.
  
  Ervaart jouw moeder hetzelfde voor jouw eigenlijk?
• Namaste woensdag 24 september 2014 22:00
  Die onzichtbare navelstreng zit er zeker nog Voor zover ik weet heeft mijn moeder geen heimwee naar mij als ik op vakantie ben.. Maar sowieso bellen we dan haast dagelijks en zit er ook weinig ruimte tussen!
• Daisy woensdag 24 september 2014 22:36
  Ik heb sinds het trouwen en verhuizen ook ontzettende heimwee. Niet naar mijn ouders maar naar 'mijn' dorp. Ook al is het maar een half uur rijden.
  
• Namaste woensdag 24 september 2014 22:42
  Pff, wat lastig lijkt me, Daisy. Hoe ga je daar mee om?
• 2O14 woensdag 24 september 2014 22:43
  Door mijn heimwee heb ik acute stress gekregen en door die acute stress een te traag werkende schildklier. Heimwee is erg, ik was 20 toen ik met mijn vriend samen ging wonen. Ook wij waren 4 jaar samen ondanks dat had ik ook beter nog even kunnen wachten. Volg je gevoel..
• Namaste woensdag 24 september 2014 22:50
  Heftig hè, hoe je lichaam kan reageren.. Gelukkig hoef ik zelf nog niet het huis uit, maar mag het wel. Mijn vriend vindt het ook niet erg als ik voorlopig nog niet bij hem intrek. Het scheelt wat dat betreft dat er geen druk op staat. Maar ik zou het zo jammer vinden als heimwee mijn leven gaat beheersen. Ik hoop er mee te leren omgaan.
• Feather__ woensdag 24 september 2014 22:59
  Herkenbaar. Ik trek over een week bij mijn vriend in. En ik heb altijd bij mijn vader gewoond.. Nu het steeds dichterbij komt heb ik er zin in maar kijk ik er ook tegen op. Mijn vader alleen laten, een uur bij mijn ouders vandaan (moeder woont nu op 5min afstand).
  
  Hier moet het ook niet maar als ik thuis ben mis ik hem verschrikkelijk en als ik hier ben (bij mijn vriend) mis ik mijn beestjes en m'n ouders. Hoop dat als mijn beestjes hier zijn ik er aan kan wennen.
  
  Als je vriend dichtbij woont zou ik lekker thuis blijven tot je denkt "ja, waarom niet?"
  Als wij dicht bij elkaar zouden wonen zou ik ook niet nu al bij hem intrekken, heb het prima thuis en hoef er niet weg. Maarja, keuzes..
• Namaste woensdag 24 september 2014 23:09
  Leuk om te horen, Feather_. We zitten inderdaad haast in hetzelfde schuitje. Voor mij zou het straks een half uur fietsen zijn naar mijn vriend, dus dat ga ik de komende tijd lekker doen. Die tweestrijd is het meest lastig. In een dwaze fantasie woon ik samen met mijn moeder en vriend in 1 huis! Haha, lekker makkelijk! Ja, maar nee..
  
  Ik hoop voor jullie allemaal dat het ook makkelijker wordt om mee om te gaan. Ik vind het in ieder geval al heel fijn om te weten (en nu ook daadwerkelijk te lezen) dat ik hierin niet de enige ben (want stiekem denk je dat toch).
• Feather__ woensdag 24 september 2014 23:14
  Voor ons is het een uur met de auto. Nu hebben we beide een rijbewijs en een auto maar het is niet ideaal. En idd mijn paps en vriend in 1 huis, haha.
  Maar nee, als ik een kindje wil kan ik ook niet bij mijn vader blijven wonen, haha.
  
  Komt wel goed hoor. We wennen er heus wel aan.
• Namaste woensdag 24 september 2014 23:16
  Waar zit die knop 'vind ik leuk'?
• st-ar donderdag 25 september 2014 09:10
  Ik snap wel wat je bedoeld ik zit op dit moment ook in deze situatie met verhuizen en ik heb zelfs niet echt een hele hechte band 'thuis', laat staan als je dat wel hebt. In stapjes is veel fijner als je die mogelijkheid hebt. Niks zo vervelend als recht tegenover je gevoel in te gaan. En je bent nog jong dus hebt nog genoeg tijd
• Daisy donderdag 25 september 2014 09:32
  Hoe ik ermee omga? Per dag verschillend. De ene dag voel ik me top en vind ik deze stad oke. Maar mijn hart ligt echt bij mijn dorpje. Dichterbij familie en stukken rustiger. Ik hoop ook dat we ons huis snel verkopen en kunnen verhuizen!
• Namaste dinsdag 30 september 2014 12:57
  Ik hoop met je mee Daisy!
  @ St-ar: Mijn vriend is nu al tijdelijk in een andere woning, dus ik kan nu al langzaam gaan wennen aan het idee

• O 29 dec 2014 Graag advies over bio-ethanol!
• O 30 sep 2014 Onbegrijpelijk
• O 24 sep 2014 Het Onderwijs. Fuck you, meestertje!   ( 2 )
• O 24 sep 2014 Verhuizen   ( 13 )
• O 22 sep 2014 In de stemming   ( 2 )
• O 22 sep 2014 Voorstelronde