It takes one, to know one.
"It takes one, to know one"
In de letterlijke zin van het woord. Pijn ervaren is pijn herkennen. Wanneer jij geen duidelijke definitie hebt van innerlijke pijn, is het bijna onmogelijk hier een voorstelling van te kunnen maken. Ben jij altijd veilig en geliefd geweest? Hoe kun je je dan voorstellen hoe het is als jouw ouders geen veilige basis zijn, welke vorm van eenzaamheid dit met zich mee brengt en hoe angsten daaruit ontstaan? Gedrag wat veel gebroken mensen vertonen kan lijken op vijandigheid en onwil, terwijl die verklaring waarschijnlijk mijlenver van de werkelijkheid af ligt.
Laten we bij het begin beginnen. Onze hersenen zijn vanaf onze geboorte al aan het ontwikkelen. *Funfact het duurt tot in je adolescentie voordat ze klaar zijn met alle fundamentele ontwikkelingen!* Zijn er ernstige complicaties bij onze geboorte? Dan is de kans al groot dat er functies of connecties zijn verbroken of verkeerd worden aangelegd. Liefde (erkenning) is volgens de piramide van Maslow een van onze basisbehoeften. Vanuit liefde wordt een sterke persoonlijkheid opgebouwd, in tegenstelling tot wat nog altijd veel mensen denken.
Ken je die uitspraak "daar worden ze hard van"? Natuurlijk worden daar niet hard van! Beeld je maar eens in dat je altijd alleen bent geweest met niets of niemand om op terug te vallen. Eerst wordt je getergd door de eenzaamheid. Maar langzaam wordt de eenzaamheid jouw vriend en zelfs een deel van jou. Jij leert het alleen nog te zoeken bij jezelf. Ben je dan hard? Nee hoor, integendeel zelfs. Je kunt niet meer breken wat al gebroken is. Werd jij vanuit de basis geliefd en gestimuleerd, dan ben jij in staat zelfverzekerd te zijn, je durft je eigen keuzes te maken, je durft op te staan voor wat jij gelooft.
Natuurlijk is het belangrijk om soms streng te zijn als ouder zijnde, kinderen moeten immers alles nog leren. Maar streng zijn is niet bij elke scheet staan schreeuwen of opleggen van jouw ideologie. Streng zijn is grenzen stellen en daar dan niet vanaf wijken, je kinderen begeleiden in een denkproces waarin zij zelf leren inzien welke gevolgen bepaalde keuzes kunnen hebben. Alleen op die manier leren zij de waarde daarvan te bepalen, zodat zij kunnen inschatten of hun keuze het eventuele risico ook waard is.
Een kind dat zoekt naar liefde en in die zoektocht keer op keer wordt beantwoord met afwijzing of mishandeling zal later iemand zijn die zich afstandelijk opstelt tegenover genegenheid. Ga maar na, je hersenen zoeken liefde en worden beantwoord met pijn, angst en verdriet.. Wanneer dit herhaaldelijk het antwoord is, wordt genegenheid gekoppeld aan je fight or flight systeem. Hoe kan het ook anders? Van origine zit dat in ons, zo leerden we dat we moesten maken dat we weg kwamen als we een tijger zagen in de oertijd. Tijger betekent pijn!
Dus kom jij iemand tegen waarvan je eerste indruk is dat hij of zij onverschillig, hard of gevoelloos is.. bedenk je dan eens, wat heeft deze persoon zo bang voor connectie gemaakt?
Bedankt voor het lezen, liefs, M
In de letterlijke zin van het woord. Pijn ervaren is pijn herkennen. Wanneer jij geen duidelijke definitie hebt van innerlijke pijn, is het bijna onmogelijk hier een voorstelling van te kunnen maken. Ben jij altijd veilig en geliefd geweest? Hoe kun je je dan voorstellen hoe het is als jouw ouders geen veilige basis zijn, welke vorm van eenzaamheid dit met zich mee brengt en hoe angsten daaruit ontstaan? Gedrag wat veel gebroken mensen vertonen kan lijken op vijandigheid en onwil, terwijl die verklaring waarschijnlijk mijlenver van de werkelijkheid af ligt.
Laten we bij het begin beginnen. Onze hersenen zijn vanaf onze geboorte al aan het ontwikkelen. *Funfact het duurt tot in je adolescentie voordat ze klaar zijn met alle fundamentele ontwikkelingen!* Zijn er ernstige complicaties bij onze geboorte? Dan is de kans al groot dat er functies of connecties zijn verbroken of verkeerd worden aangelegd. Liefde (erkenning) is volgens de piramide van Maslow een van onze basisbehoeften. Vanuit liefde wordt een sterke persoonlijkheid opgebouwd, in tegenstelling tot wat nog altijd veel mensen denken.
Ken je die uitspraak "daar worden ze hard van"? Natuurlijk worden daar niet hard van! Beeld je maar eens in dat je altijd alleen bent geweest met niets of niemand om op terug te vallen. Eerst wordt je getergd door de eenzaamheid. Maar langzaam wordt de eenzaamheid jouw vriend en zelfs een deel van jou. Jij leert het alleen nog te zoeken bij jezelf. Ben je dan hard? Nee hoor, integendeel zelfs. Je kunt niet meer breken wat al gebroken is. Werd jij vanuit de basis geliefd en gestimuleerd, dan ben jij in staat zelfverzekerd te zijn, je durft je eigen keuzes te maken, je durft op te staan voor wat jij gelooft.
Natuurlijk is het belangrijk om soms streng te zijn als ouder zijnde, kinderen moeten immers alles nog leren. Maar streng zijn is niet bij elke scheet staan schreeuwen of opleggen van jouw ideologie. Streng zijn is grenzen stellen en daar dan niet vanaf wijken, je kinderen begeleiden in een denkproces waarin zij zelf leren inzien welke gevolgen bepaalde keuzes kunnen hebben. Alleen op die manier leren zij de waarde daarvan te bepalen, zodat zij kunnen inschatten of hun keuze het eventuele risico ook waard is.
Een kind dat zoekt naar liefde en in die zoektocht keer op keer wordt beantwoord met afwijzing of mishandeling zal later iemand zijn die zich afstandelijk opstelt tegenover genegenheid. Ga maar na, je hersenen zoeken liefde en worden beantwoord met pijn, angst en verdriet.. Wanneer dit herhaaldelijk het antwoord is, wordt genegenheid gekoppeld aan je fight or flight systeem. Hoe kan het ook anders? Van origine zit dat in ons, zo leerden we dat we moesten maken dat we weg kwamen als we een tijger zagen in de oertijd. Tijger betekent pijn!
Dus kom jij iemand tegen waarvan je eerste indruk is dat hij of zij onverschillig, hard of gevoelloos is.. bedenk je dan eens, wat heeft deze persoon zo bang voor connectie gemaakt?
Bedankt voor het lezen, liefs, M
04 feb 2021
- meld ongepast verhaal
-
Cindale
donderdag 04 februari 2021 14:11
Dit! Dit, dit, dit!
-
ADDitude
donderdag 04 februari 2021 18:22
-
knowthyself
vrijdag 05 februari 2021 09:51
Ik ben, denk ik, een uitzondering. Ik ben tot mijn 8e alleen maar geliefd geweest door mijn familie en toch stond ik altijd andere kinderen bij met moeilijke huissituaties en kon ik me inleven in hoe ze zich voelden.
(Sterk empathisch, sterk gevoel van rechtvaardigheid. Werd helaas niet altijd op prijs gesteld omdat ik waarschijnlijk wel gepriviligeerd klonk en sommige van die kids zich kut voelde dat ik het wel goed had en zij niet. Ik had er altijd begrip voor, ik nam het ze niet kwalijk. Ik wist, intuïtief en door mijn even begripvolle familie, dat vervelend gedrag niet kwam omdat mensen slecht zijn. Met een paar kleine uitzonderingen...)
Vanaf mijn 8e bouwde ik langzaam meer levenservaringen op. Een stiefvader die ophield met mijn papa te willen zijn. Zijn familie die op ons neerkeek en hem tegen ons opzette. Emotionele mishandeling en manipulatie. Op school niet door iedereen geaccepteerd worden - zoald ik het wel gewend was door andere kids - omdat ik naast een allochtoon ook een beetje een rare vogel ben
Op school op mijn zwakke momenten door de vervelende thuissituatie getarget worden door mensen met een pestersmanier van het dealen met hún moeilijke thuissituaties. et cetera.
Maar ik wilde dus aangeven dat je niet altijd shit meegemaakt moet hebben om het je te kunnen voorstellen.
Wat WEL is, is dat ik pas echt wist hóe anderen te hélpen nadat ik zelf bijvoorbeeld depressie had meegemaakt in mijn late tienerjaren.
Mijn inlevingsvermogen werd niet beter, maar ik kreeg wel meer kennis over wat iemand die kutsituaties heeft meegemaakt nódig kan hebben.
(Kán hebben. Ik wist en weet dat iedereen anders is en iedereen anders reageert op een vervelende/traumatische gebeurtenis, en doordat ik ouder was, kon ik ook googlen en lezen over welke copingsmechanismen verschillende mensen hebben en daarop beter inspelen ) -
ADDitude
vrijdag 05 februari 2021 10:50
Knowthyself, dat is inderdaad een heel bijzondere eigenschap! Koester dat, want het is uniek! Natuurlijk zal er altijd een groep zijn die uitzondering is op de regel. Ik vergelijk dat altijd met: kijk eens naar dat bord. Dat bord is blauw. Merendeel van de mensheid zegt 'ja man dat bord is blauw, geen twijfel!' Tot je iemand tegen komt die kleurenblind is en de kleur blauw niet kent. Die zal zeggen 'wat zeggen jullie nou? Doe niet zo gek! Dat bord is rood! Overduidelijk!'
Bij mij is het achterstellen al vroeg begonnen, in mijn peuterjaren al dus ik ben als H.S.P. gemaakt in mijn basis. Ik voel andermans emotie soms zo sterk dat mijn hele lichaam verkrampt en of raar begint te doen, ik heb ook nog geen manier gevonden mijzelf hier van los te maken. Het is zelfs zo heftig dat mensen niet eens iets hoeven te zeggen maar dat ik alle signalen al doorkrijg vanuit minuscule veranderingen in gedrag, gezichtsuitdrukkingen of toonhoogte van de stem.
Dat gepest worden dat herken ik wel, het is makkelijk om een raar, gevoelig vogeltje te pakken. Daar heb je immers niets van te vrezen. Ik ben er desondanks heilig van overtuigd dat mensen zoals jij en ik aan het einde van het lied aan het langste touw trekken. Mits we onszelf toestaan er ook toe te doen. M -
knowthyself
vrijdag 05 februari 2021 10:52
PPS - en zelfs DAN is het lastig, en echt cruciaal dat mensen eraan werken om te *leren wat ze nodig hebben EN zelf te communiceren over wat ze denken en nodig hebben* want ik kan wel zoveel ervaring & kennis hebben, iedereen is anders
Ik dacht bijvoorbeeld tot 2018 dat ik wel goed wist hoe iemand te steunen, en toch...
Ik had met een vriendin in een moeilijke periode voor haar heel veel discussies, want ze interpreteerde mijn suggesties en vragen als aannames - alsof ik HAAR zat te vertellen hoe ZIJ zich voelde, toegegeven, mijn taalgebruik klonk ook zo dus daar heb ik aan gewerkt -
en mijn stilte interpreteerde ze alsof het me niets boeide, terwijl ik dacht dat ze ruimte nodig had omdat ze me niets vertelde. Ik dacht "oh, ze weet dat ze bij me terecht kan, ze trekt wel aan de bel als ze iets nodig heeft." Terwijl ZIJ vanuit haar familie gewend is om zo stil mogelijk te zijn en alles op te kroppen.
We hebben daar heel, heel erg veel over gepraat & gelukkig heeft onze vriendschap het overleefd. Maar, we werkten allebei nog niet. We studeerden. We hadden/hebben wel allebei vriendjes maar geen kinderen. Dus we hadden de vrijheid en de tijd om deze dingen echt uit te praten. Dat heeft niet iedereen...
Dus het is gewoon lastig. Om, zelfs als je je kunt inleven, er voor een ander te zijn. We doen allemaal ons best. Ik ben gewoon blij dat therapie steeds minder taboe begint te worden - ook buiten Nederland, Nederland is daar heel progressief mee. Want therapeuten hebben als taak, en vaak als levensroeping om met mensen te praten en de ondersteunen en maatwerk te bieden. (En de opleiding, en op den duur ook de ervaring.)
Dat wilde ik even geschreven hebben. Veel sterkte, en echt top dat je zo een boek wilt schrijven! -
knowthyself
vrijdag 05 februari 2021 10:58
@ADDitutde
Oeh, je hebt net op mijn bericht geantwoord. Yay.
JA 100% ja, ja, ja, ja! Ik vind het ook echt een KRACHT dat we zo zijn.
Ik haal er zoveel voldoening uit!
Het is voor ons een kwestie van een balans leren maken en voor onszelf te zorgen. En assertief te leren zijn wanneer dat nodig is, van ons afbijten.
Het antwoord op ons dilemma is niet om ons aan te passen en net zo hard en kil te proberen te worden. Kindness is not a weakness. We moeten gewoon aan kindness tandjes leren geven, zonder despotisch te worden (Veel utopische horrorverhalen zijn vast en zeker begonnen met een goedbedoele mensen die op een gegeven moment vond dat hij/zij alle antwoorden wist en deze probeerde op te leggen.)
Even een uitstapje naar een ander hersenspinsel van me:
Wat ik wel jammer vind, is dat mensen zoals jij en ik niet materieel zijn en daarom geen materiele dingen nastreven. Terwijl: helaas draait onze maatschappij op geld, wie betaalt, bepaalt. Ik hoop mensen van onze type te inspireren om toch te leren hoe goed met geld om te gaan en dergelijke, zodat wij een groter deel van het vermogen gaan beheersen. En hopelijk elkaar in de tussentijd helpen om niet aan menselijke valkuilen te vallen zoals "power corrupts".
Ik ben er het afgelopen jaar ontzettend veel over na aan het denken... Zal er wel een keer een verhaal aan wijden en dan kijken naar de input -
ADDitude
vrijdag 05 februari 2021 16:58
@knowthyself
Jaa die tandjes! Dat MOET ik nu ook wel echt gaan leren.
Ik heb in de tussentijd een paar stukjes van jouw verhalen zitten lezen en een onderbuikkriebel zegt mij dat jij en ik het over heel veel dingen eens zijn. Ik ben nog niet zo heel ver gekomen in je verhalen omdat ik dat filmpje begon te kijken van bijna een uur! Haha dus zodra ik tijd heb ga ik zeker meer zitten lezen!
Liefs
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 29 mei 2021 Woede
- O 22 mei 2021 Lost for words.. ( 2 )
- O 21 mei 2021 ADD in een gedicht
- O 18 mei 2021 Bittersweet birthday ( 8 )
- O 15 mei 2021 Papa ( 1 )
- O 15 mei 2021 <3 ( 3 )
- O 14 mei 2021 Corona ( 4 )
- O 13 mei 2021 Let's generalize about men ( 1 )
- O 11 mei 2021 Attack on Titans
- O 09 mei 2021 I did something bad ( 2 )
- O 08 mei 2021 Projecteren
- O 07 mei 2021 Het vonnis
- O 07 mei 2021 Sad toch ( 2 )
- O 07 mei 2021 Het mooiste meisje van de klas
- O 05 mei 2021 Mensenrechten. ( 4 )