iwish
Er is een forum, hypo maar niet happy, waar nog een topic van 2007 op staat over het feit dat BNN mensen zocht voor het programma 'je zal het maar hebben'. En ik heb gezocht op uitzending gemist maar ik kon geen aflevering vinden over schildklierziekte/hashimoto. En ik wil dat juist zo graag zien, herkenning vinden,begrip. Ik dacht dat ik t had afgesloten, had geaccepteerd. Niet dus.
Ook is er een deel in mij die graag zelf dat verhaal zou willen vertellen. Ja, ik ben er zo een, nooit bang geweest voor de spotlights. Maar het is niet daarom. Ik wil zo graag dat mensen het iets beter begrijpen, niet alleen voor mezelf, maar voor iedereen met de ziekte. Zo te lezen op t forum was ik niet de enige die zo dacht, al dachten veel wel zo, maar durfden ze niet. Het is ook bijna geen ziekte te noemen vergeleken met vele andere ziekten, maar het blijft toch vervelend, het beperkt je. Mij heeft het compleet veranderd.
Ik wil dat de ziekte meer bekendheid krijgt, dat het wordt verteld, door wie dan ook. Want van de buitenkant is niets te zien, behalve soms/vaak vermoeide gezichten en/of molligheid. Dat heeft een reden die men niet ziet, ze zien slechts de buitenkant, oordelen al meteen. Ik neem het ze niet kwalijk, het is logisch dat ze de ziekte niet snappen, maar toch zou ik graag wat vaker gesnapt willen worden door meerdere mensen in mijn omgeving. Gelukkig heb ik er wel een paar, dat vind ik echt super, hoop dat anderen dat ook hebben want het helpt toch wel.
Dank je.
Ook is er een deel in mij die graag zelf dat verhaal zou willen vertellen. Ja, ik ben er zo een, nooit bang geweest voor de spotlights. Maar het is niet daarom. Ik wil zo graag dat mensen het iets beter begrijpen, niet alleen voor mezelf, maar voor iedereen met de ziekte. Zo te lezen op t forum was ik niet de enige die zo dacht, al dachten veel wel zo, maar durfden ze niet. Het is ook bijna geen ziekte te noemen vergeleken met vele andere ziekten, maar het blijft toch vervelend, het beperkt je. Mij heeft het compleet veranderd.
Ik wil dat de ziekte meer bekendheid krijgt, dat het wordt verteld, door wie dan ook. Want van de buitenkant is niets te zien, behalve soms/vaak vermoeide gezichten en/of molligheid. Dat heeft een reden die men niet ziet, ze zien slechts de buitenkant, oordelen al meteen. Ik neem het ze niet kwalijk, het is logisch dat ze de ziekte niet snappen, maar toch zou ik graag wat vaker gesnapt willen worden door meerdere mensen in mijn omgeving. Gelukkig heb ik er wel een paar, dat vind ik echt super, hoop dat anderen dat ook hebben want het helpt toch wel.
Dank je.
19 jul 2010
- meld ongepast verhaal
-
Hammie
maandag 19 juli 2010 09:56
'misschien kan hij/zij er wel niets aan doen' komt steeds vaker over mijn lippen wanneer iemand uit mijn omgeving direct weer een mening geeft. De mens oordeelt en oordeelt veel te snel. Schrijf en zeg hoe het is. Prima wat je doet. En wie weet kun je jezelf nog wel opgeven...
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 22 aug 2013 Op en neer ( 1 )
- O 03 jul 2013 Zo, ik sta stijf ( 4 )
- O 11 jun 2013 Zo..
- O 11 jun 2013 Dissociatie ( 2 )
- O 11 jun 2013 Vijand van jezelf ( 2 )
- O 27 mei 2013 Soms is het klaar ( 4 )
- O 27 mei 2013 De laatste tijd
- O 21 mei 2013 Het wisselt ( 1 )
- O 20 mei 2013 Pijn - verlaat verhaaltje ( 3 )
- O 20 mei 2013 Water - verlaat verhaaltje ( 3 )
- O 12 mei 2013 Onrust ( 1 )
- O 06 mei 2013 Waar ben je? ( 1 )
- O 26 apr 2013 Poef, beslissing
- O 15 apr 2013 Voor- achteruitgang ( 1 )
- O 24 mrt 2013 Het mechanisme van zelf-haat ( 1 )