Je bent en blijft jezelf..
Wanneer het niet zo best gaat, schuif ik alles op mezelf, keer ik in mezelf, straf ik mezelf, is iedereen goed alleen ik niet. Raak ik totaal mezelf kwijt terwijl ik degene ben op wie ik aangewezen ben.
Ik zoek en zoek maar vind niet, omdat ik niet wil toegeven aan mezelf. Niet ik wil zijn die ik wel ben.
Een cirkeltje die van groot naar klein gaat en op het laatst zo strak staat dat ik niet eens meer een rondje kan lopen door de cirkel en ik totaal de draad kwijt ben.
Afgelopen week en misschien wel weken waren zwaar. Buiten dat het veel eerder donker wordt, ik amper daglicht zie (omdat ik dan op school zit) en het weer ook niet veel warmte geeft, spelen er meerdere dingen waardoor ik even niet meer rooskleurig kon zien dan wel denken.
School zou fijn zijn. Ik zou een nieuw begin maken, een heel nieuw begin waarin ik zou doen wat ik wilde, zou worden naar wie ik opkeek en mocht genieten want dat was waar ik naar uitkeek. Een nieuwe start met vele doelen en vooral geluk was wat ik wilde en mocht gaan proeven. De grote weide wereld in. Reizen, nieuwe mensen, nieuwe klas, nieuwe vrienden, nieuwe vakken, veel nieuwe en interessante leerstof en overwinningen op het vakgebied. Het zou worden wat ik wilde; een nieuwe ik.
Dat was wat ik wilde, waar ik naar verlangde en waar ik voor ging. Eén van de grootste fouten die ik heb kunnen maken, nouja kon denken. Eén waar ik twee dagen geleden even heel fijn op gewezen werd; ookal wil je je verleden achterlaten, jezelf neem je altijd mee.
Zo logisch als de waarheid maar wel datgeen wat ik vergeten was. Of wilde vergeten.
Mezelf vergeten maar bovenal; de waarheid achterlaten, verstoppen en verdoezelen onder een hoge berg.
Puzzelstukjes is wat ik moet vinden, logica is wat ik moet krijgen en verstand is wat ik moet gebruiken om dit tot een goede en complete puzzel te kunnen maken.
Past&Today, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende