'Je bent er unhappy door'
krijg ik van mam te horen als ik mijn brood amper naar binnen krijg, een nietszeggende gezichtsuitdrukking heb en een keer laat vallen dat ik gewoon geen zin meer heb.
Ze leidt het terug naar de opdracht waar ik voor school mee bezig ben. Het kost me ongelofelijk veel moeite en eerlijk is eerlijk, ik ben nog geen steek verder. Ook al zat ik er net al een uur aan, het is me gewoon niet gelukt om er iets van te snappen en te vinden wat ik zoek. Ze vroeg me hoe belangrijk de opdracht is en wat er gebeurt als ik het nu inlever zoals het nu is. Er gebeurt nog niets, maar dat is de reden van mijn status ook niet. Ik raak gefrustreerd omdat ik het niet meer snap, omdat ik vastloop met opdrachten en zelfs de simpelste dingen niet begrijp of vergeet.
Vandaag staat er een lange dag op me te wachten en ik ben oprecht als ik zeg dat ik niet weet hoe hem te voltooien.
Eén verplicht deel tot een uur of 4 en vanaf 5 uur is een afspraak die gezellig en leuk hoort te zijn, waar ik een paar dagen geleden echt wel zin in had maar nu het dichterbij komt word ik bang en zou ik het liefst onzichtbaar zijn.
Het werkt zo niet. Dit ga ik niet lang meer volhouden. Ik weet het ja. Maar de richting die ik in moet slaan, het pad dat ik dan wel moet bewandelen is me zo onbekend. Wat kan ik laten vallen, wat moet ik voor me uitschuiven en hoe zorg ik ervoor dat ik niet nog meer beetjes van mezelf verlies en mezelf helemaal kwijt ben?
Het zijn goede vragen waar ik geen antwoord op heb. Zelfs de keuze voor welke ontspanning ik wil, kan ik niet maken.
Ik ben dit niets kunnende meisje niet en ik wil haar vooral niet zijn.
Ze leidt het terug naar de opdracht waar ik voor school mee bezig ben. Het kost me ongelofelijk veel moeite en eerlijk is eerlijk, ik ben nog geen steek verder. Ook al zat ik er net al een uur aan, het is me gewoon niet gelukt om er iets van te snappen en te vinden wat ik zoek. Ze vroeg me hoe belangrijk de opdracht is en wat er gebeurt als ik het nu inlever zoals het nu is. Er gebeurt nog niets, maar dat is de reden van mijn status ook niet. Ik raak gefrustreerd omdat ik het niet meer snap, omdat ik vastloop met opdrachten en zelfs de simpelste dingen niet begrijp of vergeet.
Vandaag staat er een lange dag op me te wachten en ik ben oprecht als ik zeg dat ik niet weet hoe hem te voltooien.
Eén verplicht deel tot een uur of 4 en vanaf 5 uur is een afspraak die gezellig en leuk hoort te zijn, waar ik een paar dagen geleden echt wel zin in had maar nu het dichterbij komt word ik bang en zou ik het liefst onzichtbaar zijn.
Het werkt zo niet. Dit ga ik niet lang meer volhouden. Ik weet het ja. Maar de richting die ik in moet slaan, het pad dat ik dan wel moet bewandelen is me zo onbekend. Wat kan ik laten vallen, wat moet ik voor me uitschuiven en hoe zorg ik ervoor dat ik niet nog meer beetjes van mezelf verlies en mezelf helemaal kwijt ben?
Het zijn goede vragen waar ik geen antwoord op heb. Zelfs de keuze voor welke ontspanning ik wil, kan ik niet maken.
Ik ben dit niets kunnende meisje niet en ik wil haar vooral niet zijn.
10 okt 2012
- meld ongepast verhaal
-
Quinoa
woensdag 10 oktober 2012 12:40
Begin al eens met uit te schrijven welke terugkomende zaken je mee te maken krijgt in een dag/week/maand
Die inventarisatie gaat op zich al veel verheldering brengen
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 07 mei 2013 Grensoverschrijdend.. ( 3 )
- O 03 apr 2013 Frustrerend herkenbaar
- O 17 mrt 2013 Morgen mag ik weer... ( 7 )
- O 10 mrt 2013 Mag ik mezelf (deels) ontkennen ( 3 )
- O 05 mrt 2013 De impact van mijn verleden ( 2 )
- O 05 mrt 2013 Het beste ervan maken
- O 04 mrt 2013 EMDR sessie ... 6 (?) ( 7 )
- O 06 feb 2013 Bij het wakker worden ( 3 )
- O 03 feb 2013 EMDR sessie 5 ( 1 )
- O 03 feb 2013 Mijn vervolg binnen de therapie ( 2 )
- O 29 jan 2013 Uit huis is weggedrukt ( 6 )
- O 29 jan 2013 Ziek gevoel ( 1 )
- O 27 jan 2013 Emoties tonen ( 2 )
- O 24 jan 2013 Tegenstrijdig ( 2 )
- O 22 jan 2013 Van kracht naar instorten. ( 6 )