Jij en ik
Als ik naar je kijk voel ik bewondering en verlangen - maar het is niet zoals vroeger (en dan bedoel ik niet dat ik jou allang ken, maar meer dat het vroeger anders voelde). Ik weet niet waarom. Wel weet ik dat ik je vertrouw (en dat zegt veel) het doet me alleen pijn dat je mij nooit zo zal kunnen vertrouwen als dat ik jou vertrouw. Ik blijf tenslotte dat kleine, gekke meisje dat nooit nadenkt voordat ze dingen doet (en pijn doen wil ik je niet) dus ik houd afstand. Het doet me pijn (dat ik je geen pijn wil doen) want juist dit doet me pijn. Ik wil dichtbij je zijn, heel dichtbij, maar het mag niet, het kan niet, ik wil niet. Ik wil je, maar ik kan niet (en toch ook wel). Samen wil ik zijn, maar ik wil ook afstand want anders komt het dichtbij. "Lieve, hoe zit het tussen jullie?" vroeg mijn vriendinnetje me vanavond nog, maar antwoord kan ik er toch niet op geven? I love him.
susieQ, vrouw, 115 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende