keten van frustraties

het leven is een keten van frustraties
en altijd afhankelijk van anderen.
mijn lol mag niet dus dat is al bepaald door anderen
mijn rust mag niet, dat is ook al bepaald door anderen
mijn liefde mag ook niet, dat is ook bepaald door anderen

nee van de frustraties op t werk naar de frustraties in de liefde
en van de liefde naar de wereld en weer terug naar eigen onmacht
en zo gaan we maar rond en rond

en was het nou dat mensen echt gaven om anderen dan zouden ze zorgen dat de frustraties minder werden
maar dat gebeurt niet.
kan je dan nog zeggen dat mensen om elkaar geven ?

ik weet wat ik wil en ik weet dat ik niet mag
ik weet wat ik nodig heb en ik weet dat dat niet mag
ik weet wat ik verdien, en weet dat dat niet gegeven wordt.

maar los van die dingen, die niet mogen,
doet niemand echt iets om de frustraties te minderen.
en ach hoe kan ik dat verwachten ?
ik ben er toch alleen maar om hun leven te zieren
en om te geven
om er te zijn en ja en amen te zeggen ?
ik ben er toch alleen voor hen die mij nodig hebben om later te laten vallen ?

ho,
wacht
dat kan ik ook
oja dat mag niet want dan doe ik mensen pijn.
FUCK DIE SHIT !

ik ben door jullie verplicht mijn vrijheden in te perken
maar ik mag er niets voor terug vragen ?
en dat wat ik vraag is simpel !
gewoon eerlijkheid en open heid
open die godvergeten ogen van jullie
word wakker

nee ik ben goed voor advies,
en oja domme lol en leuke dingen waar ik zelf een tering hekel aan heb
maar wee als ik iets vraag, dan is het te moeilijk dan is er niemand.
stel je voor !

het is een keten van frustraties om te leven met mensen
mensen zijn walchelijke wezens
en als er iets is waar ik het met de elite mee eens ben
dan is het de uitroeiing van de mens !
jammerlijk doen zij net als mensen heimelijk en achterbaks en zijn ze de weg van waarheid verloren in hun machtswaanzin
maar let wel,
ik kan jullie missen als kiespijn
walchelijke mensen dat jullie zijn
egoisten en onnadenkende losers.

geen traan voor jullie
geen traan als de kampen staan
geen traan voor t bloed dat loopt
slechts een traan en een lach van vreugd
wanneer het gebeurt in open en eerlijkheid

de mens verraad zichzelf
net als in kleine relaties en vriendschappen
wanneer men geheimen draagt
en koestert
wanneer men niet meer open en eerlijk is
dan verraad de mens zich tegen over zichzelf
en is ondergang slechts een halte verder
denk maar niet dat de trein naar de kampen een tussen stop maakt op walibi

one way ticket to my dear friend
see you on the other side
i'll be smiling
but i doubt you could appriciate the beauty of it all.

kunnen mensen dan echt niet meer eerlijk tegen zich zelf zijn ?
walchelijk !