Kinderherinneringen

Bert, Koen en Hans. Drie simpele, oer hollandse namen. Dat dacht ik, tot ik tegenkwam dat Koen en Bert germaanse namen zijn en Hans een hebreeuwse oorsprong heeft. Hoewel andere websites weer beweren dat ook dit een germaanse naam is. Interessant.

Anyway, Bert was een vriend van mij op de basisschool. Vroeg in de basisschool. In mijn herinnering was hij mijn beste vriend. We speelden middagen lang met een houten treinset bij hem thuis. Hij had een vulpen die anders was dan het mijne, en ook andere type vullingen nodig had dan de juffrouw standaard in haar la had. Op zolder stond een SNES en een Nintendo 64 waar we af en toe op speelden, maar ik was nooit zo goed in dat soort spellen. Paul wel, maar Paul was dan ook ouder dan Bert en ik.

De vulpen herinnering suggereert dat hij ten minste tot groep drie bij ons is geweest, maar op een bepaald moment moest hij verhuizen. Zijn vader had werk in Utrecht gevonden geloof ik, dus de familie vertrok daar heen. Zijn ouders hebben nog een afscheidsfeest gegeven bij hem thuis, waar we kippenpoten aten met een groep vrienden.

Als kind is de wereld nog ontzettend groot, en door het gebrek aan sociale media was contact houden een onmogelijke klus. Ook deels omdat mijn brein niet ontwikkeld genoeg was om brieven te schrijven, uiteraard. We hebben het contact verloren en zijn onze eigen weg gegaan. Voor hem kan ik niet spreken, maar ik vond andere vrienden en natuurlijk ben ik hem niet vergeten, maar het leven ging door.

Laatst sprak ik Koen en hij bracht Bert weer even naar boven. Kennelijk waren ook zij vrienden, al heb ik geen herinnering meer aan die tijd waar Koen ook bij zat. De herinnering aan Koen is veel later pas. En vooral veel buiten op het speelplein. Koen is nog steeds veel buiten, het contact met Bert is nog steeds verloren en ik...

Tsja, wie ben ik eigenlijk in de jaren geworden?


-VLH