Kippen reincarnatie.


Laatst was ik al he-le-maal in de war over de geur van wasmiddel, gister had ik weer zo iets. Ik had zin in Junkfood, dus ik naar de Mac. Ik bestel een of ander ‘eigenlijk smaakt het allemaal naar natte krant’ menu en kijk hoe het vakkundig in elkaar gekliederd wordt. Te veel zout, te veel vet, te veel ijsklontjes. Yep, een onvervalst Mac-nattekrant menu. Of ik er vfrhiedsaus bij wil. Waarom ook niet. Als ik eenmaal betaald heb, vraagt de jongen die mij helpt: ‘is het opeten of meenemen?’.

‘Opeten’ antwoord ik meteen. Maar toen ik met mijn dienblad opzoek ging naar een stoel die niet onder geklad was door een kleuter met een ijsje, een oma met een ijsje of een Duitser met een ijsje, ging het balletje rollen. ‘Opeten of meenemen? Opeten… of meenemen. Meenemen. Mee-nemen. Nemen. Opeten. Op-eten. Eten.’ Echode het door mijn hoofd. Als ik kies voor ‘opeten’, mag ik het dan niet meenemen? Als ik er tóch voor kies om het buiten op te eten, zullen ze mij dan tegenhouden? Misschien komen er wel kleine McDonald’s kaboutertjes uit het niets om mij tegen te houden. Zullen ze mij gegijzeld houden totdat ik het heb ‘opgegeten?’ En wat dan als ik kies voor meenemen? Wordt mij dan een stoel geweigerd als ik het tóch binnen wil opeten? Zullen ze mij er pardoes uitzetten en de deur opslot doen totdat ik weg ben? Mag ik het überhaupt wel opeten? Ik koos immers voor ‘meenemen’, niets gezegd over het opeten van mijn ‘menu alla verstopte aderen’. Dan zouden ze wel vragen: ‘Is het opeten of meenemen EN opeten?’. Wat is het toch ingewikkeld allemaal.

Een ander voorbeeld van mijn kortsluitende brein stampt uit de periode dat ik nog wél deed alsof de verjaardagen van familieleden leuk waren. Mijn kleine erwtje begon te ratelen toen ik een ei gevuld met kipkerrie zag. Ik vind het eigenlijk maar een wrede uitvinding. Lekker, dat wel. Zeker. Maar wreed. Heel wreed. Waarom? Eerst legt een kip een ei, dat wordt vervolgens gekookt. Dat snap ik nog wel, niets wreeds aan. Vervolgens word het ei gepeld, doorgesneden en het eigeel verwijderd. Tuurlijk, de kleurlingen en de witte apart houden, er zijn er meer die het proberen. Maar dan komt het wrede van dit recept. De kipkerrie. Kleine stukjes kip in een lekker sausje, op de plek waar ooit een eidooier zat. Het eigeel. Het begin van alle kippen, hanen en kakelachtigen. Wanneer bevrucht, groeit er een schattige, gele, pluizig vervanger voor een pingpong bal uit. In plaats daarvan slachten wij een kip en verwerken haar vlees om vervolgens op exact de plek van deze pingpong bal in ontwikkeling geplaatst te worden. Wie verzint zoiets gruwelijks? Wat voor bizarre vorm van reïncarnatie is dit?

Cheers,

Joint.
19 jun 2009 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Joint
Joint, man, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende