*Laatste uitvaart dingen*

Nooit eerder gepubliceerd omdat ik het slechts voor mezelf schreef om de dingen op een rijtje te zetten.
Bij deze alsnog. Het is -behalve de namen- ongecensureerd:


ZONDAG 7 SEPTEMBER 2008

Vandaag heb ik de laatste dingen voor de uitvaart van mijn vent geregeld. Alsof ik al niet gek genoeg word van alle beslissingen die ik moet nemen terwijl ik dat eigenlijk helemaal niet wil, word ik ook nog gestoord van mijn schoonmoeder. Ze kijkt me aan alsof ik haar zoon eigenhandig heb doodgeknuppeld. Ik snap dat het onwaarschijnlijk moeilijk moet zijn om je kind te verliezen en probeer geduld op te brengen en haar toch zoveel mogelijk in alles te betrekken. Toen ik vanmiddag een kist uitzocht vroeg ik aan haar wat zij ervan vond. Ze zei met haar armen defensief over elkaar dat ze niks te vinden had.

Ik kan het gewoon niet goed doen bij mijn schoonmoeder. Is dit de dank die ik krijg voor de steun die ik voor haar was de afgelopen week? Ik kan er toch verdomme ook niks aan doen. Ik zou ook wel de hele wereld, wat zeg ik, het hele universum bij elkaar willen schreeuwen als dat ook maar iets zou helpen. Maar er is gewoon niets wat ook maar iets verandert aan deze hele kutzooi. Dan kunnen we toch maar beter zorgen dat we steun aan elkaar hebben en dat we er samen een mooi einde van maken? Gelukkig heb ik steun aan het feit dat ik vaker met M. uitvoerig zijn uitvaartwensen heb besproken. Ik weet hoe hij het zou willen en wat hij belangrijk vindt.

Morgen heb ik een dag rust. Daar ben ik zwaar aan toe. Misschien kan ik dan een beetje energie opdoen voor dinsdag. Dan moet het gebeuren; het afscheid nemen. Nou mij niet gezien. Ik heb de laatste herinnering aan een warme en roze M. waarvan het hart nog klopte en die wil ik koesteren. Die wil ik niet verpesten door het aanblik van een stijf, wit en koud lijk in de gedaante van mijn hubbie. Ik zal er slechts zijn om alle handjes te schudden en alle zoenen in ontvangst te nemen. Alsof dat het leed verzacht...