Life is a treat
Het leven lacht me af en toe weer ongegeneerd toe, maar ik durf nog niet zo terug te lachen…
Het is soms alsof me een zuurstok voorgehouden wordt. En net wanneer ik onbevangen ben gaan likken doordat ik de angst voor gaatjes in mijn tanden en vetbulten op mijn dijen eindelijk heb laten varen, wordt de zuurstok weggetrokken. Die teleurstelling doet telkens opnieuw pijn.
En toch wil ik het iedere keer weer terug. Gewoon omdat ik niet nogmaals in staat ben om iets los te moeten laten. Zelfs wanneer gaatjes en vetbulten zich reeds genesteld zouden hebben na slechts een paar keer likken. Waaruit blijkt dat zoeken naar een alternatief snoepgoed wellicht een betere oplossing zou zijn.
Het masochistische aan het geheel is ook dat ik de zuurstok nog steeds kan zien. Als een Peijnenburg ontbijtkoek wordt het voor mijn neus gehouden. Maar ik kan er niet bij.
En ik blijf onverklaarbaar lang happen naar dat ene… Compleet daarop gefocust, waardoor ik niet kan zien dat ik eigenlijk midden in de f*cking Jamin zelf sta.
Yvette, vrouw, 42 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende