mag niks doen

Stiekum word ik hier helemaal gek van, al is het nog zo lief bedoeld: Ik mag niks doen van manlief!

Vandaag zouden we de dekbedden naar de stomerij brengen (we hebben er drie die nog niet gewassen zjin sinds we samenwonen- 8 jaar) wat vroeg moest gebeuren, omdat ze dus vandaag nog gewassen en droog moesten zijn (in ieder geval 1 ervan) vervolgens zouden we de 2 slaap kamers schoonmaken, dus echt schoonmaken: uitruimen poesten en weer inruimen, en we zouden wat boodschappen doen.

Ik zei gisteren: ik zet mijn alarm voor 8.00 uur 's ochtends, zet jij die van jou om 8.30?
manlief:'nee, ik ga wel alleen naar de stomerij want jij moet uitslapen.'

Ik word dus spontaan om 8.30 wakker vanochtend, en sta op, maak de thee, ontvang twee pakketjes die we laatst besteld hadden, schrijf in MyDi, terwijl John zegt: ga nou terug naar bed!!' Ik dus terug naar bed, probeer netjes 1.5 uur te slapen terwijl John de dekbedden naar de stomerij brengt, wanneer er bezoek komt- John's tante- dus ik wel op moet staan (ik wou nou net John laten zien dat ik netjes in bed kon blijven liggen wanneer dat van mij gevraagd word.)
Ik denk: 'Goh, John is nog niet terug,' maar minuten nadat zijn tante komt, komt John ook: heeft alle boodschappen ook nog even al gedaan. Hij maakt ons ontbijt klaar (soep en kaas broodjes) terwijl ik zijn tante vermaak en wanneer zijn tante weg is zegt ie: ik ga mijn moeders gras maaien. 'OK- ik ga baby kleertjes uitzoeken en wassen...' dat mag.

John komt terug van zijn moeder terwijl ik nog met mijn benen over elkaar rustig op de grond van de keuken kleertjes aan het uitzoeken ben op 'graden' en op maat. (ik heb van mijn zus twee dozen tweede en derdehands baby kleertjes gekregen, en verder van andere mensen nog een doos vol met kleertjes)- waarom zit je om de grond? Je had een stoel moeten pakken, zegt John terwijl ik probeer op te staan...
Ik doe de was aan en zet thee on koffie om lekker in de tuin te drinken. John dirnkt die van hem snel, staat op en zegt: blijf hier, relax, en ik ga boven beginnen met de slaapkamers.

Ik kom twee minuten later naar boven: 'Kan ik helpen?'. John 'Ik zei toch dat je moest rusten' 'OK, maar ik kan toch...' 'nee'... dus ik naar beneden, probeer zelfs nog te slapen, wat zowaar best lukt, en John die stiekum naar beneden was gekomen legt een dekbed overtrek over mij heen' ik word wakker en zeg lief dat ik van hem houd, want hij is wel erg lief voor me.

Een half uur later word ik wakker en wil ik weer eens wat gaan doen. Ik suggereer een paar dingen, maar niks is goed. Ik ga dus maar even lezen, een uur later probeer ik het weer: ik haal de schoenen wel onder het bed vandaan.' 'nee, dat is te veel werk, ik haal ze wel onder het bed vandaan en dan kan jij dadelijk de stof eraf halen- daar hoef je geen onspanning voor te gebruiken. warom luister je niet mnaar me!'

OK, ik ga verslagen naar beneden, een was is klaar, dus ik doe ze in de mand en loop naar de droger. John komt toevallig naar beneden. 'Wat doe jij met die mand natte kleren, dat is veel te zwaar'....

AAAARGH! Ik word er gek van. Ik mag echt niks meer van hem, want hij is bang dat ik maandag weer hoge bloeddruk heb en dan het ziekenhuis in moet en de baby moet laten komen en 'daar hebben we nog te veel voor te doen' zegt ie...

Vandaag dus haast niks gedaan en ik verveel me te pletter. De computer kamer stond ook de hele dag vol met de spullen van de andere kamers, dus ik kon niet eens bij de computer...

Maar goed, morgen mag ik winkelen van John: niet 'de boodschappen', dat is te zwaar, maar wel spulletjes voor mijn ziekenhuis tas (voor het geval dat ik het ziekenhuis in moet, want ik hoop op een geboorte thuis) Ik zal er maar het meeste van maken, en ik hoop dat als mijn bloedruk maandag normaal is John zich wat minder druk maakt om mijn (en de baby's) gezondheid en ik dus weer wat meer 'mag' doen. en ach, wanneer de kleine er is, zal ik waarschijnlijk schreeuwen om een beetje tijd voor mijzelf, dus ik ga er nu maar van genieten.

Kus Imke