Mijn kindje... (droom)
Naar dromen heeft best wel wat invloed op je. Kan je ontkennen of niet, bij mij heeft het echt invloed. Het werkt door in de dag(en) er na en het is gewoon vervelend. Ik ben een mensen mens, althans diep van binnen ben ik dat. In mijn donkere periodes sluit ik mezelf op en zou ik een prima kluizenaar kunnen zijn, maar ik doe het het beste met (veel) mensen om me heen. Ik ben dol op kindjes en baby's stelen mijn hart al helemaal. Mijn baarmoeder en ik ik zijn het niet altijd eens met elkaar en ondanks dat mij verteld is dat het misbruik en hoe het nu werkt in mijn lichaam niet met elkaar in verband staan, vind ik het gewoon wel lastig. Ik ben onbewust bang dat ik nooit zwanger kan worden. Eigenlijk niet onbewust, het is iets wat best wel heftig door mijn hoofd gaat maar wat ik nooit uit spreek. Ook hier is het tegendeel van beweerd, maar mijn lichaam werkt vreemd. Ik houd die eikel altijd als schuldig op dit gebied. Ik zal moeder worden en het kindje (hopelijk meerdere kindjes) in mijn hart sluiten en een zo mooi mogelijk leven willen geven. Het kriebelt nu al af en toe. Misschien dat mijn droom daar vandaan kwam? Verlangen en angst rondom een zwangerschap.
Ik lag in bed en werd erg vervelend wakker. In de lakens zaten enorm grote gele plekken. Viezigheid, smerig. Ik ging naar de wc en voelde me vreemd. Toen in terug liep naar mijn bed zag ik daar een vreemd soort zakje liggen, een ballonachtig soort. Wit met veel slijm erom heen. Daarin een minuscuul baby'tje. Veel vocht dat heen en weer schoof in de zak. Door iets of iemand werd mij vertelt dat ik moest zorgen dat het weer terug in mij geduwd moest worden wilde ik dit baby'tje levend op aarde krijgen. Staand deed ik mijn best om het kindje terug te duwen. Het slijm dat het glibberig maakte zorgde ervoor dat ik het een paar keer uit mijn handen liet glijden en het geheel op de grond viel. Tegelijkertijd hoorde ik het kindje huilen en krijsen. Ik bleef proberen maar het slijm werd minder en minder en daarmee de kans dat ik het zakje met kindje erin weer in mij zou krijgen alsmaar kleiner. Het laatste beeld wat ik van de droom heb is een kurk droge doek een een totaal verdwenen kindje. De mensen om mij hen keken me aan alsof ik van een andere planeet kwam, vonden me eng en gestoord. Alleen ik leek van deze gebeurtenis af te weten en er werd van mij verwacht dat ik door leefde. Alleen, opgesloten in het verlies van MIJN kindje...
Past&Today, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende