Mis(t)
De dampende engelenvleugels
hangen over het nog na-warmende land
maar de lucht is kouder
dan de adem van de dood
die je zachtjes in je nek bijt
terwijl je rillend je jas dichttrekt,
haar geest hangt nog vaak
over deze onverharde wegen
en spreekt soms in de kille
- de stille uren tot mij
als mijn geest verzwakt
en mijn hart versterkt is,
maar was jij niet altijd
mijn vergiffenis, mijn
warmte en mijn zonsopkomst?
Je boze bange ogen
spuwen een ijskoud vuur
en je giftig mooie tranen
- de ondergang van volkeren
ontbrandt en bevroren
in hun liefde voor jou,
het is eenzaam leven
wanneer je met ijs en vuur
allen verjaagd die je
zo graag zou willen naderen
in je zachte slaap
of in de bewierookte nacht,
zal ik je misschien nog eens zien?
of zal de geest van ooit
- haar blik soms bitter als ijs
dan weer met een zomerse glimlach
mij enkel soms met een zucht
over de haren strijken
terwijl ik rillend mijn jas dichttrek.
18 okt 2010
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 20 aug 2022 Hoofdstuk 1 ( 1 )
- O 11 jul 2022 Ik mis niet jou ( 4 )
- O 15 apr 2022 Stap op
- O 30 mrt 2022 Het wordt weer een omfloerste zomer ( 1 )
- O 02 feb 2022 Weet je wat het is?
- O 02 feb 2022 Alleen in mijn gedichten kan ik wonen ( 2 )
- O 02 feb 2022 Grijze luchten ( 1 )
- O 26 jun 2019 Stervende rozen ( 5 )
- O 26 jun 2019 Zomerdromen ( 1 )
- O 07 okt 2017 Morgen beter
- O 17 mrt 2017 Zoals het is ( 3 )
- O 24 feb 2017 Eden
- O 24 feb 2017 Gehuil
- O 24 feb 2017 Brief
- O 21 feb 2017 Sneeuwland