Morgen zeg ik: gisteren
Ik weet wel dat ze niet schreeuwt naar mij omdat ik zo stom ben, maar wist ze maar dat ik elke keer een beetje sterf, dat ik steeds weer ietsje dover word, het hier kouder is dan eerst en dat ik haar het liefste zou
vertellen dat ik gewend ben elke letter uit te gummen - maar dat ze nu in inkt schreeuwt en ik niet meer gummen kan (woorden met tranen wegspoelen kan), dat ik hier zo ver weg ben van veilig en dat ik bang te worden zoals zij: verdrietig, teleurgesteld en kwaad. Ik ben bang om hier te zijn en nog veel banger om weg te gaan. Want als thuis al niemand liefheeft, durf ik verder niet zo veel te hopen. Zeker na vandaag niet meer.
02 mei 2010 - bewerkt op 01 nov 2011
- meld ongepast verhaal
-
famiglia_x
zondag 02 mei 2010 22:16
-
ikbenhot
maandag 03 mei 2010 00:20
super mooi geschreven .
-
Schemer
woensdag 05 mei 2010 15:24
Weer prachtig geschreven.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 21 mei 2013 a'41 ( 1 )
- O 18 dec 2011 Dat e
- O 27 mrt 2011 Lea ( 2 )
- O 21 jan 2011 Eline (twee)
- O 31 mei 2010 0510 ( 1 )
- O 02 mei 2010 Morgen zeg ik: gisteren ( 3 )
- O 09 apr 2010 Eline ( 1 )