Geen zin om dit uitgebreid op te schrijven, ik zit nog na te bibberen. Tessa schoot vanochtend de weg op en kwam onder een auto terecht. (Hele lieve mevrouw, schrok zich rot, hielp mee zoeken, etc.). Ze rende vervolgens de wijk in waar we haar na 10 minuten vonden (ze was een random huis binnengerend waar de deur open stond).
Ze heeft best wel een klap gemaakt, de gril van de auto is kapot en ze is vervolgens doorgegleden de sloot in. Gelukkig lijken haar verwondingen te overzien: een gekneusde heup, wat schrammen en een lichte interne bloeding (haar buik is gevoelig, er zat wel wat bloed in, maar op de röntgenfoto was niets ernstigs te zien). Ze heeft pijnstilling mee.
Ze heeft een klein beetje eten gehad (eten doet ze nog goed) en nu ligt ze in haar mand te slapen. Ze is een onwijs stoere hond, een keiharde bikkel, ze heeft bijna niet gepiept. Ik voel me enorm schuldig dat het gebeurd is, net zoals die mevrouw die haar aanreed trouwens. Die kon er natuurlijk niets aan doen, ze reed niet te hard en Tessa hoort niet de weg op de schieten. Ik mag me in mijn handjes knijpen dat het allemaal mee lijkt te vallen, maar ondertussen zit het me nog hoog.
Pfoe. Hoop dat mijn arme mop snel opknapt.