Negentien oktober tweeduizendelf.
Het ergste wat me overkwam was het verliezen van mijn moeder. Net toen ik dacht dat ik alles wel had gehad en ik er -na vijf behandelingen waaronder drie opnames in een psychiatrische kliniek- eindelijk weer voor gekozen had om te gaan leven werd mijn moeder ziek. Ze kreeg kanker.
Het nieuws sloeg in als een bom en daar waar er in het begin nog een sprankje hoop was werd dit met de dag minder, net zolang tot het na drie weken duidelijk was dat mijn moeder het niet zou overleven. Zes weken later overleed ze. In de nacht van achttien op negentien oktober tweeduizendelf. Om één voor half één om precies te zijn.
Dat is waar de rest van mijn leven begon. Mijn leven zonder moeder.
19 sep 2012
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 04 feb 2013 I need you more than myself
- O 26 jan 2013 Mijn speech voor mama ( 11 )
- O 21 jan 2013 Ze beloofde me sterren ( 1 )
- O 08 jan 2013 De briefjes op tafel
- O 12 okt 2012 WANTED: a piece of my heart.
- O 29 sep 2012 leegte in het kwadraad. ( 2 )
- O 23 sep 2012 Ik zou zo graag.. ( 1 )
- O 20 sep 2012 "Alle eerste keren zonder,.." ( 5 )
- O 19 sep 2012 Negentien oktober tweeduizendelf.