onbereikbaar

Ik kom binnen heb je een tijdje niet gezien.
Je lijkt het heel normaal te vinden geef me een klein kusje en loopt weer naar de bank.
Tuurlijk voel ik me gewoon thuis bij je, maar wat enthousiaster mag ook wel.
Ik was het, totdat je het verstoorde, had meer verwacht.
Mijn verwachtingen kloppen vaker niet bij jou, ik stop met verwachten.
Toch doe ik het steeds weer want er zit meer in jou.
Je lijkt heel afwezig ik wil je aandacht,
Ik wil dat je me ziet maar ik lijk niet te bestaan,
ik ben net als de plant in de hoek die er altijd al staat.
Zelfs hoe ik bijna voor je sta loop je me voorbij,
ik wil dat je naar me kijkt, zoals je deed in het begin van ons.
Is alles nu maar gewoon, je hebt me natuurlijk al zo vaak gezien,
je weet hoe ik er uit zie niks interessants meer aan.
Maar als je nu eens nou me zou kijken dan zou je het zien,
zien dat ik nu tranen in me ogen heb zien dat ik gezien wil worden.
Dat je bij me stil staat dat ik ook aanwezig ben in de kamer.
Planten gaan ook dood als je ze geen water geeft.

Fresia
11 mei 2012 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Fresia
Fresia, vrouw, 31 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende