Op weg naar de hemel

Ik kom net terug van mijn tante haar huis.....

Het was al heel moeilijk om uit de auto te stappen en te zien dat de gordijnen dicht waren..
We kwamen aan en we liepen een zoon van haar tegemoet... rood doorbloede ogen... deed mij een brok in mijn keel voelen.... de lift kwam en daar stapte nog een zoon uit met haar kleinzoon.... ook huilen en vertelde mij gelijk dat het vreselijk is om te zien en dat ik me moet voorbereiden op het ergste......hun zeggen dat zo cru... maar ja dat is hun.. en ik ben ik..

Boven aangekomen zag ik mijn oom huilen en vertelde hoe het allemaal ging...... hij was er gelukkig bij....
Ik bedoel mijn tante was dus niet alleen toen ze haar laatste adem uitblies.. Ze hadden haar nog rechtop gezet en ze had nog haar medicijnen ingenomen toen ineens haar arm uitviel en dat mijn oom haar beetpakte en zij haar laatste adem uitblies....

Mijn moeder en ik liepen naar het bed in de kamer waar ze al die tijd al sliep en lag als we daar kwamen...ze lag daar plat op het bed met haar ogen dicht.... en ik heb haar hand beetgepakt en over haar wang heen gewreven....en dikke tranen rolde over mijn wangen en vielen op het bed naast haar... waar we een roze roos hadden neergelegd.......

Ik had een hoofdpijn van het huilen en het gevoel of dat ik een klap in mijn nek had gehad zeg... vreselijk dit allemaal.. dat je dit als mens moet meemaken allemaal...( zo en zo overlijden )

Er kwamen mensen van het uitvaartcentrum om haar te wassen en aantekleden en mee te nemen....
Ze vroegen of we er bij wilde zijn.... ik was bang dat andere mensen het niet goed vonden, maar ik mocht erbij blijven. Ook mijn nicht (mijn tante haar dochter bleef erbij) zij heeft mijn tante gewassen...
Ik wilde dit meemaken en waarom, omdat ze dit van mij hebben afgenomen bij mijn vader....ik heb namelijk mijn vader nooit overleden gezien....(en dat is toch wel nodig bij een verwerking.. vind ik)

Ze was zo wit geworden ineens... ik kon haar lichaam niet helemaal terug zoals ik haar benen gezien heb toen ik ze ging masseren soms....
De twee mannen hadden een beetje moeite met de bh die ze aanmoesten doen... want hoe moet zo´n ding wel aan.... toen was er wel ff een lolletje.. want ik zei.... ja daar heb je toch vrouwen voor nodig he... toen zei die man van.......ja normaal doe ik ze alleen uit...

Ze kreeg alles in het roze aan... Mijn kleur... en zo zal ik haar ook altijd herinneren... in mijn kleur....
Sieraden moeten af.. vraag me af waarom dat zou moeten... als je al die jaren met je sieraden om heb gelopen is dat zo gek dat ze dan mee begraven worden?? Vind ik niet... en dat is zonde zeggen ze dan... Nou wat is nou zonde....

Ze was netjes neergelegd om nogmaals voor de laatste keer afscheid te nemen.... ze lag daar met onze roze sokken die we haar nog pas hadden gegeven..de kika beer die mijn moeder haar had gegeven en ze niet meer heeft losgelaten al die tijd... en een broche die we haar hadden opgespeld vanuit turkije meegebracht.. en de roze roos in haar handen....
we wisten niet dat ze in het roze begraven zou worden was dan ook wel heel erg toepasselijk dat mijn moeder en ik in het roze binnen kwamen.

Ze hadden de hond nog gepakt om afscheid te nemen en daisy lag zijn hoofdje op haar buik.... en naderhand begon hij haar te likken op haar handen...... of dat hij het voelde...

Ik heb haar hand nog vastgepakt en nog steeds hoopte ik dat ze me beetpakte en weer zei dat ik niet weg moest gaan...maar dat deed ze niet... Ze werd steeds kouder ...........

Toen gingen ze de brancard pakken om haar mee te nemen....
en iedereen liep weg en wilde niet zien dat ze in de bodybag werd gelegd.. en zeiden tegen mij dat ik dat ook beter niet kon zien..

Mijn moeder ging er wel naartoe om te praten en toch te zien hoe dat ging en ook wel dingen vragen over of die beer echt meeging de kist in enzo..
ja dat doen ze echt.... zo weten wij ook dat mijn vader echt zijn kleding heeft aangekregen die wij hadden gegeven.......

Ik draaide me af en toe om want was een open keuken waar we zaten en ik zag mijn tante de body bag ingaan.... vreselijk joh om daar in te gaan als persoon.... de riemen gingen erom heen en ze wilde wegrijden, maar hun hond bleef ervoor liggen om te zeggen van he... laat mijn vrouwtje eens hier....
Die brancard weg zien gaan is vreselijk........het breekt echt je hart....


We hebben nog geholpen met enveloppe schrijven en maandag wordt ze begraven.....en ze deden allemaal gelijk alles wegruimen en weggooien... dat ik dacht hier krijgen ze spijt van... maar ja dat hebben we ook niet gezegd, maar zo ben ik....
Ze wilde haar arm kussentjes weggooien en die heb ik meegenomen...1tje voor mijn neef (die weg was gegaan omdat die er niet tegen kon)dacht als hij dat over een week krijg hij er heel blij mee is.... en voor ons een kussentje om toch iets tastbaars van haar te hebben.... en als iemand zich meldt van de kinderen.... wil ik het wel afstaan.........

Ik zit nog steeds vol van verdriet en ben voor mijn tante blij dat ze verlost is uit haar lijden.... ik zie haar nu met onze beer op weg gaan naar de hemel... naar haar vader toe die bij de poort op haar staat te wachten...

Rust zacht Tante Taart.......


(die naam haar gegeven omdat ze met ons de laatste 5 maanden heel veel taart heeft gegeten...de duurste de mooiste en de lekkerste....)en zelf at ze het bijna iedere dag... hi hi-....

Dank jullie wel voor jullie lieve woordjes......