Deze week begon ik aan mijn studentenjob in een ziekenhuis. Geen psychiatrie maar een algemeen ziekenhuis. Ik werkte al eerder mag nog nooit in de administratie. Dus deze maand werkte ik voor het eerst in de administratie, specifieker: ik werk in het archief. Ik moet dus verschillende documenten bekijken en digitaliseren. Niet echt belangrijk maar kom. Toen mama te horen kreeg welke job ik gekregen had vroeg ze of ik het dossier van mijn opa kon opvragen. Ik besloot te kijken wat ik kon doen. Ok, er is beroepsgeheim en zo maar ik heb nooit mijn opa gekend, hij is bijna 30 jaar dood.. En het gaat meer dan over eens een dossier bekijken. Mijn opa is overleden toen mama 17 jaar was (meestal noem ik hem gewoon mama haar papa, omdat ik hem niet ken en het raar is opa te zeggen...maar voor het gemak noem ik hem hier nu opa). Maar door de jonge leeftijd van mama en haar onwetendheid en haar kinderachtigheid (zo omschrijft mama zichzelf op 17 jarige leeftijd). Ze wist niets van de wereld, vertelde ze deze week.
Mijn opa heeft vaak in het ziekenhuis waar ik werk gelegen. Mama wist dit, maar heeft nooit geweten wat hij had, behalve dat hij overleden is aan een hersenbloeding door van de trap te vallen. Door het hele gedoe met mijn broer, vertelde mijn tante een jaar geleden aan mama dat er in opa zijn dossier schizofrenie stond. Ze vertelde dit aan mama doordat mijn broer gelijkaardige symptomen vertoonde, ook al was er een jaar geleden nog geen sprake van schizofrenie bij mijn broer. Mijn tante wist dit omdat zij op het moment dat mijn opa in de psychiatrie lag, stage liep in het ziekenhuis. Dit roept voor mij ook vragen op want we dachten altijd dat mijn broer zijn problemen van papa zijn kant kwamen maar het blijkt nu meer om een mengeling van beide kanten te zijn...
Ik vind dit eigenlijk schrikwekkend hoor na al die jaren. Ik heb nooit geweten van deze problemen in mama haar familie.
Doordat opa vele jaren depressief is geweest, twijfelt mama er ook aan of die val van de trap geen zelfmoord was, maar zij en geen enkele dokter kon dit weten dus het blijft voor mama altijd een vraagteken. De val was ook verdacht omdat de trap nooit gebruikt werd en op het bewuste moment wel..Maar goed, wie zal het zeggen.
Ondertussen heb ik zijn dossier nog niet gevonden. Ik heb overal gekeken op de computer, maar het dossier is nog niet gedigitaliseerd en het zal een zogehete 'verloren dossier' zijn. Hierbij staat het dossier niet op de pc en is het voorlopig (zo lang men niet klaar is met de verloren dossiers online te zetten) onvindbaar. Maar hierbij komt dat ik te weten gekomen ben dat men, vanaf een patiënt overlijdt, ze het dossier nog 30 jaar bewaren..in september is hij 30 jaar overleden en smijten ze zijn dossier weg!!
Ik doe er voorlopig alles aan om het dossier te vinden en hoop dan ook dat ik iemand kan vertrouwen op mijn werk en zo aan iemand kan vragen of ze het willen zoeken. Ik zal zien wat ik kan doen maar ik hoop dat ik het ooit nog in mijn handen zal krijgen zodat bepaalde vragen in verband met mijn broer en erfelijkheid kunnen opgelost worden. ik ben enorm bezig met de erfelijkheid van de ziektes van mijn broer omdat ik doodgraag kindjes wil, natuurlijk nu nog niet, maar heel veel vragen heb in hoeverre ik als zus van een schizofrenie-autisme patiënt deze genen kan doorgeven. Ik wil het mijn kinderen en mezelf niet aandoen...
Het is belangrijk voor me!Wish me luck...