Overwinning

Nog niet zo lang geleden schreef ik brieven naar mijn ex-geliefden op een regenachtige dag. Brieven die ik nooit van mijn leven zal sturen. Van die brieven die je een enorme opluchting geven na het schijven ervan. Brieven die geheim zijn en recht vanuit het hart zijn geschreven. Even ga ik terug in de tijd toen ik dacht dat ik wist wat liefde was. Jong en naïf, denken dat ik de prins op het witte paard tegenkwam. Helaas kwam ik altijd wel een prins tegen..op het verkeerde paard dan! Ik schreef in die brieven hoe ik me toen die tijd voelde en hoe hun mij gekwetst hebben. Maar het belangrijkste is dat ik het ze vergeven heb en dat ik verder ben gegaan. Ik weiger om mijn tijd nog te besteden aan woede en verdriet. Loslaten is niet vergeten heb ik ervaren maar vergeven. Het laten voor wat het is en het een plekje in je hart te geven. Misschien wel de moeilijkste les die er bestaat in het leven en die je alleen kan leren door pieken en dalen.

Ik wou altijd elke situatie begrijpen. Ik wou alle antwoorden weten en alles analyseren helemaal tot de bodem toe. Tot ik tegen mezelf zei dat het genoeg was. Soms is het beter om de puzzelstukjes op de grond te laten vallen, er keihard op te trappen..verder te lopen en vervolgens niet meer achterom te kijken. Mijn gebroken hart genas heel langzaam, het was in stukken gebroken. Maar op een dag werd ik wakker met meer ruimte in mijn hart. Ruimte voor nieuwe dingen. Achteraf gezien had ik de tijd nodig om alleen te zijn. Het was dan wel een langzaam genezingsproces van mijn gevoelige hartje..maar het was wel mijn eigen proces. Een proces waarbij ik op mijn unieke manier helemaal alles zelf moest oplossen, stukjes in elkaar lijmde en de tijd gewoon zijn werk moest laten doen.

De nooit verstuurde brieven is mijn afscheid aan het verleden. Ik heb na lange tijd eindelijk weer hoop in de liefde! Ik weet dat er iemand zal zijn die ziet wie ik echt ben en van mij zal houden precies om wie ik ben. En tot die tijd zal ik over die speciale ontmoeting dromen. Bedankt, ex-geliefden door jullie ben ik sterker geworden en heb ik geleerd om mezelf te vertrouwen en te waarderen. Eigenwaarde heb ik eraan overgehouden. Precies wat je nodig hebt om een gelijkwaardige liefdevolle relatie aan te trekken ooit. Liever wachten op 1 prins op het goede paard dan op 100 prinsen op verkeerde paarden die niet moeilijk te vinden zijn als je om je heen kijkt. Als ikdan toch moet wachten doe ik dat op een leuke manier: Lekker genieten van het leven in de tussentijd.

Liefde of geen liefde mijn leven is goed zoals het is. Je moet er toch zelf iets van maken en echt geluk zit van binnen in en de manier naar hoe je met alles om gaat. Ach en misschien ben ik dan maar een romantische oud zieltje. Deze theorie is mijn waarheid. En misschien moet je soms eerst door een hel om de hemel te kunnen zien. Dat doe je met vallen en opstaan en keihard doorzetten..telkens opnieuw en opnieuw en ik heb het er voor over.

Elk einde heeft een nieuw begin. Ik zal vanzelf zien dat er nieuwe mogelijkheden komen in mijn leven die beter voor me zijn en die mij gelukkiger kunnen maken. Dat geeft mij hoop en kracht. Dat laat ik allemaal wel aan het lot over ik denk dat het dan vanzelf goed komt op een perfect moment.

Als er ergens een deur sluit gaat er weer een nieuwe deur open. En achter die nieuwe deur staan mij mooie dingen te wachten. Soms moet je bergen beklimmen met bloed zweet en tranen. Maar het is het waard..het uitzicht zal werkelijk fantastisch zijn (en zo niet..dan doe ik toch lekker de deur weer dicht?!)

De brieven heb ik in mijn gedachten ritueel verbrand. De volgende brief die ik ooit zal schrijven (op een zonnige dag) zal voor iemand zijn die achter die nieuwe deur op mij stond te wachten (nee niet op een verkeerd paard dit keer!)

Mijn overwinning is niet dat er een nieuwe liefde op mij wacht en ook niet dat ik mijn exen vergeef.
Mijn overwinning is dat ik weer in mezelf geloof en met liefde hoop en kracht in het leven sta!