Pappa
Het heeft wat dagen geduurd, ik heb wat moeten slikken, heb opnieuw ervaren wat negeren inhoudt.
Maar... zo even trok pap mij naar zich toe en sloeg een arm om me heen.
Hij kwam oprecht bij mij en mamma zitten en stelde geïnteresseerde vragen.
Het lijkt er langzamer hand naar toe te gaan dat de rollen weer normaal worden. Als in; zoals ze voor zondag waren.
En dat pap dichterbij komt, is misschien wel een gevolg dat ik mam gister liet weten dat ik pappa's houding niet begrijp.
Ik ben enorm moe. Ik kan slecht focussen en mijn fut verdwijnt steeds meer.
De eerdere dagen was ik vooral leeg en wist ik niet waar ik stond.
Nu leef ik met een groot vraagteken en is het een onbekende toekomst.
Ik heb geen idee hoe en waar ik heen wil. Plannen maken kan ik niet.
Ik kan wel heel blij zijn dat ik mijn vader misschien weer een stukje terug krijg,
maar als dit de manier is van mijn gezin om met elkaar om te gaan dan denk ik dit niet lang vol te blijven houden.
Misschien zeg ik dat vaker en zat er een kern van waarheid in (zeker waar),
maar nu begin ik ook in te zien dat het gewoon niet goed is voor me.
Past&Today, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende