Plannen
Het is bij mij altijd te veel of te weinig, te vroeg of te laat en een balans vinden lijkt nooit te lukken. Neem op tijd komen, bijvoorbeeld. Dat kan ik heus wel, maar dan ben ik wel een half uur te vroeg. Niet per se erg, maar net niet helemaal praktisch als degene met wie je had afgesproken nog niet thuis is, nog niet klaar is, of nog slaapt. Of als je al drie koppen warme chocolademelk weg hebt moeten werken om de tijd te doden voor college eindelijk eens begint. De andere optie is te laat komen, maar dat vindt ook niemand leuk. En een middenweg... tsjaa... dat is me nog nooit gelukt.
Hetzelfde geldt voor dingen plannen. Ik ben van mezelf een enorme chaoot en ADHD'er eersteklas. Als ik niks opschrijf vergeet ik alles, echt alles, maar ben ik wel hyper enthousiast over allerlei spontane dingen. Om niet mijn hele leven te vergeten probeer ik een planning te maken, waar ik opschrijf wat ik allemaal moet doen en wanneer dat zou kunnen. Nog steeds word ik blij van spontane plannen, maar vaak kan ik er niet op ingaan, omdat ik dan van mijn strenge structuur af moet wijken, die ik nodig heb om niet niks te doen. Het is vervelend voor mij, maar ook voor de mensen om me heen, omdat de gemiddelde persoon niet 3 weken van tevoren bezig is met plannen wanneer hij/zij tijd heeft om over drie weken eens biertjes te gaan drinken. Maar als ik spontaan iets wil afpsreken kan ik ten eerste 9 vd 10 keer zelf niet en anders heeft de persoon in kwestie ook al plannen. Ik weet het niet meer. Het is altijd het ene uiterste of het andere. Maar gewoon gemiddeld plannen, hoe werkt dat?
rosannemarit, vrouw, 32 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende