Rusteloos

Ik ben op, heel erg moe en ik heb hoofdpijn. Ik ben een wrak, maar toch kan ik niet slapen. Of wil ik niet slapen, durf ik niet te slapen. Het leven is zo kort, vol onverwachte wendingen. Slapen is dan zo'n tijdverspilling. En toch zegt mijn hele lichaam dat het wil slapen. Mn patroon verandert, overdag wil ik slapen, maar eenmaal in mn bed lukt t niet. Nu komt de rusteloosheid vooral door pap, door de rare dag met het vage nieuws. Ik heb t niet zo op wachten, maar toch zal ik wel moeten.. We zullen t allemaal moeten. De zomervakantie begint, iedereen maakt zich op om leuke dingen te gaan doen. Ik niet. We wisten al niet zeker of we op vakantie zouden gaan, nu al helemaal niet. Ik vind t niet eens erg, ik heb toch nergens zin in. Ik voel me weer slechts een omhulsel. Ik lees, doe niets, sluit me grotendeels af. Ik weet t allemaal even niet zo goed meer.

De stilte die sinds vanochtend in huis heerst drukt op me. Ik houd niet zo van zielige stiltes, dan word ik vaak ongepast. Wil ik grapjes maken over dingen waar je geen grapjes over mag maken. Ik hou ervan om mn ouders te zien lachen, maar nu zal ik dat een tijdje niet zien vrees ik. Het word binnen zitten, leeg zijn en afwachten.
02 jul 2010 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Damn
Damn, vrouw, 31 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende