Schijt aan de baas z’n tijd.
Vandaag heb ik ontdekt wat ons allen gaande houdt. Het grootst mogelijke plezier of genot wat er te bedenken is. Ik kan wel inschatten waar de meesten nu aan denken, maar kan jullie ook vertellen dat jullie ernaast zitten. Neen, het is niet de liefde bedrijven op een zwoele zomer avond, dat is nummer 3. Neen, het is niet een koud glas bier op een zwoele zomer avond, dat is nummer 2. Met stipt staat op nummer 1: ‘Schijt aan de baas zijn tijd.’ In de letterlijke vorm.
Vandaag was de meest chaotische dag op mijn werk, in de geschiedenis van mijn werk. Die zo’n 10 maanden is. Voor het aantal Duitsers dat ik de winkel uit wist te werken, kwam minimaal het dubbele aantal terug. Een beetje WO II in een kaaswinkel dus. Gelukkig lieten ze dit keer mijn fiets wel staan en werd er niets ingevorderd, maar alles netjes betaald. Ook wilden ze niet op zolder kijken. Ik deed mijn best om de constant groeiende vraag naar delicatessen bij te benen door noten, brood en kaas verkoopklaar te maken. Toen ik inzag dat dit een hopeloze zaak was, en vooral dat mijn collega’s het wel erg makkelijk vonden dat IK alles deed, ging er een lichtje branden. Ik mag dan nog geen pauze hebben, niemand kan mij verbieden om naar de wc te gaan! Als het moet, dan moet het en nu… moest het! Ik liep naar achter, trok mijn schort af en parkeerde mijn achterwerk op de porseleinen pot. Vervolgen drukte ik een paar bruin splinters uit mijn rug een bleef nog een tijdje naar de muur zitten staren. Pas toen besefte ik hoe geniaal dit was. Ik zit hier, op de wc, doe niets en krijg lekker betaald. Bovendien kan mijn baas niet zeuren over een slechte output, ik kan hem de remsporen van mijn output immers laten zien! Genot alom.
Cheers,
Joint.
Joint, man, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende