Schreeuwen

Krijsen, blèren, slaan, schoppen

huilen.



Alles wil ik.
Het zit in me
Opgesloten en het mag er niet uit

Maar als ik iets nu wil, iets nu voel
is het woede, verdriet en eenzaamheid.
Niet omdat ik alleen ben
niet omdat er geen mensen voor me zijn
maar
omdat.

En die onduidelijkheid waarom is dat wat mijn gevoel zo maakt.

Boos en verdrietig, zo ongelovelijk door elkaar.
Verhalen teruglezen van mijn allereerste begin
waarbij maar 2 mensen hier op md een stuk met me mee lazen
voor ik hier ook maar iets durfde te zeggen/schrijven
laat staan in het echte leven...

Doodbang.
Willen huilen

En toch maar weer het sterke meisje moeten zijn
zij die sterk lijkt en ergens misschien is
maar soms minder bitterhard voor zichzelf moet zijn
maar hoe?
29 mei 2010 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Past&Today
Past&Today, vrouw, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende