Slechte moeder

Ik was moe me lichaam was op, op van alle pijn.
Het enige wat ik wou was liefde, iemand die van me hield,
Iemand die tegen me zei dat ie van me hield zonder me te veroordeelde
Iets wat mijn eigen moeder niet eens kon.
Wie had ik? – Niemand
En dat wist Rough maar al te goed.

Rough: ‘’ Naar wie wil je toen? JE HEBT NIEMAND! Je hebt niks!
Jij die altijd voor iedereen klaar staat en iedereen die jou altijd laat stikken.
Je hebt geen vrienden, je hebt geen familie! Je hebt alleen mij! ‘’


Ik had ‘’Levar’’ hij is alles, alles waar ik voor vecht!
Hij mocht mijn pijn niet zien.
Al zag ik in mijn reflectie in zijn ogen,
Mijn keuzes maakte mij een slechte moeder
iets wat me nog steeds iedere dag pijn doet.
Iets waar van ik hoop mezelf ooit te kunnen vergeven.


Ik die als geen ander weet hoe het voelt om op te groeien met pijn,
verdriet, slaan, geschreeuw en seks.
Mijn moeder zo vaak zien huilen, horen gillen, aangevallen zien worden.
Hoe kan ik, uitgerekend ik mijn kind, mijn wereld!!
Mijn adem, mijn hart, MIJN ALLES!
Hoe kan ik, zijn toekomst vernielen met iets wat mijn leven al zo erg heeft beïnvloed.

Het breekt mijn hart!
In een ongelofelijk nooit eerder gevoelde manier.
Die pijn is zoveel malen meer intens dan welke pijn ik ooit eerder heb ervaren.
En als er iemand is die pijn kent, ben ik het.
Ik de enige persoon op de wereld op wie hij hoort te kunnen bouwen.
Waar hij veilig hoort te zijn.
Uitgerekend ik gaf hem die veiligheid niet.
En misschien had ik wel geen keus door dat ik anders ongeacht dood zou eindigen.
Eeuwig heb ik aan de telefoon gehangen met Blijf-van-mijn-lijf huizen.
Nooit een plek voor een moeder met een kind.

En ik had immers geen andere mensen waar ik op terug kon vallen.
Enkel mijn beste vriendin maar die verkeerde in een soort gelijke situatie.