Als het zou kunnen, zou ik de zee kunnen vullen. Een eigen creëren.
Ik zou mijn keel stuk schreeuwen, tot ik geen keel meer over heb, letterlijk niet.
Alles kapot trappen.
Kilometers ver wegrennen tot ik buiten adem en compleet verknald neerval
De onmacht, de woede, de angst en al het verdriet dat in me opgesloten zit, moet de vrije loop hebben.
Het vorige verhaal was er één van de velen.
Het kleintje.
Het kleine kindje
De grotere jongens moeten nog volgen.
Dagelijkse confrontatie
'Blijf van me AF!'
'Moeilijk he luisteren?'
'alsjeblieft! laat me met rust' Woorden die hij niet kan begrijpen en al helemaal niet verwerkt dan wel opslaat om het vervolgens toe te passen in zijn gedrag..
'je vindt het wel leuk'
triggerende woorden van zijn kant...
zei hij toen al, zegt ie nu nog wanneer hij me komt lastigvallen
niet meer zo als toen, noway! maar.. voor mij nog steeds met dezelfde lading..
Er zullen meer verhalen volgen, meer flashbacks, meer belevingen...