sterke wil terug naar normaal
Ik ben inmiddels al een jaar bij trtc..ik heb een welkom en orientatie fase doorlopen
en ik ben tot het besluit gekomen dat trtc mij niet verder kan helpen. Ze hebben de juiste expertise
maar groepstherapie sluit bij mij nou eenmaal niet aan. En alles bij trtc moet je in groepen doen.
Ik wil niet in op mijn traum a's wat er vroeger is gebeurd is vroeger. Ik heb er geen last van en wil daar nu ook
geen aandacht aan geven. Ik wil gewooon mijn school oppakken het normale leven weer in.Ik wil gewoon individuele therapie.. iets wel wel zinvol is voor mij.
trtc voelt zooo verplicht, ik voel we gevangen in het wereldje van de hulpverlening alsof ik er gewoon niet meer uitkom. Ik wil eruit ik wil verder met mij leven. En kan wat mij betreft alleen als ik niet meer zo een intensieve therapie heb, ik niet continue bezig ben met alles wat slecht gaat. Ik geef het aandacht dus het groeit.
Ik wil aandacht geven aan iets wat ik voor mezelf doe en dat is alleen naar school gaan. Wat ik nu niet kan.
Ik voel mij met de minuut dommer worden.
ik moet mijn weg zien te vinden in therapie en school..
Volgende maand verhuizen naar een andere instelling waar ik meer zelfstandig kan zijn. Beter dan hier tussen allerlei jongens zitten.
Hoe het met mij gaat ??
Kut omdat ik mij gevangen voel , onzeker omdat het enige wat ik nog wil ook kan mislukken en dan heb ik alles gehad en moet ik van mezelf uit het leven stappen omdat er dan voor mij geen leven meer is. Het klinkt extreem maar voor mij is het alles of niks tegenwoordig omdat ik er gewoon zo klaar mee ben een patient te zijn
en ik ben tot het besluit gekomen dat trtc mij niet verder kan helpen. Ze hebben de juiste expertise
maar groepstherapie sluit bij mij nou eenmaal niet aan. En alles bij trtc moet je in groepen doen.
Ik wil niet in op mijn traum a's wat er vroeger is gebeurd is vroeger. Ik heb er geen last van en wil daar nu ook
geen aandacht aan geven. Ik wil gewooon mijn school oppakken het normale leven weer in.Ik wil gewoon individuele therapie.. iets wel wel zinvol is voor mij.
trtc voelt zooo verplicht, ik voel we gevangen in het wereldje van de hulpverlening alsof ik er gewoon niet meer uitkom. Ik wil eruit ik wil verder met mij leven. En kan wat mij betreft alleen als ik niet meer zo een intensieve therapie heb, ik niet continue bezig ben met alles wat slecht gaat. Ik geef het aandacht dus het groeit.
Ik wil aandacht geven aan iets wat ik voor mezelf doe en dat is alleen naar school gaan. Wat ik nu niet kan.
Ik voel mij met de minuut dommer worden.
ik moet mijn weg zien te vinden in therapie en school..
Volgende maand verhuizen naar een andere instelling waar ik meer zelfstandig kan zijn. Beter dan hier tussen allerlei jongens zitten.
Hoe het met mij gaat ??
Kut omdat ik mij gevangen voel , onzeker omdat het enige wat ik nog wil ook kan mislukken en dan heb ik alles gehad en moet ik van mezelf uit het leven stappen omdat er dan voor mij geen leven meer is. Het klinkt extreem maar voor mij is het alles of niks tegenwoordig omdat ik er gewoon zo klaar mee ben een patient te zijn
13 feb 2017
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 09 apr 2021 Passende training
- O 03 apr 2021 Fijn idee
- O 26 mrt 2021 Error in mijn hoofd
- O 23 mrt 2021 Vervaagd
- O 09 mrt 2021 Het de naam “delen” gegeven ( 2 )
- O 06 mrt 2021 Niet verstuurde bericht
- O 02 mrt 2021 Bang voor controleverlies
- O 13 feb 2021 Voor mezelf ( 1 )
- O 08 feb 2021 Vastgelopen of een doorbraak
- O 21 jan 2021 Vechtend tegen mijn tranen
- O 19 jan 2021 We gaan gewoon door ..
- O 31 dec 2020 2020 samengevat
- O 09 dec 2020 Eindelijk gelukt dat rijexamen ! ( 11 )
- O 08 dec 2020 Gespannen en onzeker ( 2 )
- O 06 dec 2020 Therapie voor depressie