Still yours..

Waarom ben jij altijd de gene waar ik bij terug kom,
Jij bent altijd de gene waar ik nooit op uitgekeken ben,
Jij laat me gedachten altijd op hol slaan, alleen al met je lach of je ogen,
Soms kan ik mezelf wel slaan met de vraag waarom ik nog steeds voor je ga,

Ik word boos op mezelf, gooi met dingen en wil soms met mezelf gooien,
Zou willen dat ik me gedachten bij elkaar kon rapen en mezelf wakker kon schudden,
Maar nee ik ben dom en ga steeds weer voor me gevoel,
Jij bent altijd de gene die me weer laat vallen, maar ook de gene die me weer opraapt,

Jij bent de gene waar ik alles mee deel, de gene die me grootste geheimen weet,
Een van de eerste was jij die wist dat ik kanker heb,
Van de medicatie word ik depressief en ben soms zo moe dat ik me benen niet meer voel,
Ik wil alleen maar huilen en slapen, soms zou t me niet meer uitmaken of ik wakker werd of niet dan heb ik eindelijk rust, rust voor mezelf,

Maar jij bent eigenlijk de enige die me nog op de been houd,
Jij zorgt voor me slappe lach en me goeie dagen,
Jij zorgt er voor dat me benen nog willen dansen en dat me mond nog wilt praten,
Ik had nooit verwacht dat je mij nog wou als 'kankerpatiënt'

Ik bedoel welke kerel wilt nou seks met een meid die kanker heeft,
Lekker een chemo lichaam met haar uitval, en die elk moment emotioneel in elkaar stort,
Een meid die niet eens meer de kracht heeft om haar eigen benen om hoog te houden,
Ik walg van mezelf, ik ben gewoon vies en verpest,
Het is heel lomp gezegd maar het is gewoon zo,

Lekker een vies mager verkankert lichaam, welke man droomt daar nou niet van,
Maar oké jij wilt me nog steeds ook al kan je toch nooit genoeg van me houden,
Maar dat is oké ik bedoel ik geef je groot gelijk ik had mezelf ook niet gewild,

Ik las al me oude verhalen terug en mijn god wat ben ik een domme trut elke keer weer kom ik bij je terug,
Elke keer weer trap ik er in, en weet je ' I love it ' want ik hou van jou en misschien is dat wel me domste fout,
En toch elke keer weer als ik van die fout wil leren doe ik het weer,
Dus misschien is het geen fout maar heeft het gewoon tijd nodig,

Maar hoeveel tijd heb ik nog?
Ik weet het niet en ik zou het ook niet willen weten,
Vandaag weer werd ik boos op je, terwijl ik weet dat toen ik nog beter was ik nooit boos was geworden op het gene wat je zei, ik ben mezelf kwijt,
Vroeger kon ik de wereld aan ik vocht en vocht maar,

'Chris je kan dit je bent zo sterk '
' Nee ik was sterk nu ben ik een chemo vat dat overloopt van emotie'

En het grappige is dat niemand het ziet, Niemand

En nog steeds vraag ik me af 'Waarom jij'
,