Stuiterbal of pingpongballetje
Ik voel me heen en weer geslingerd. Van het ene gebied in de andere. Van het ene veld in de andere, van de ene situatie naar de andere. Van emotie naar emotie. Slopend.
Als een pingpongballetje word ik heen en weer geslagen. Soms doordat ik zelf bewust aan iets denk maar op de meeste momenten door de anderen om mij heen. Tv programma's soms. Een enkele zin of opmerking kan soms genoeg zijn.
Een stuiterballetje dat opgevolgd wordt door een standbeeld kindje. Klein. Letterlijk en figuurlijk. Bewegenloos vooruitstarend. Zomaar uit het niets kan het weer een stuiterend persoontje worden. Druk, irritant bewegenlijk, lawaaierig en aanwezig.
'Jij bent deze week doorgekomen in pieken en dalen' omschreef één van de mensen bij wie ik deze week veel was. Of ik mezelf er in herkende. Het is ik. Helaas. Antwoordde ik in mijn hoofd.
Dit is het verschil tussen zij die ik nu ben en/of wil zijn (denk ik) en de kleine die me zomaar overneemt door het niets en niemand, door triggers die me terugroepen.
Stuiterend en heen en weer slingerend mag nu wel weer even controle worden.
Bij voorbaat dank.
Past&Today, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende