Taak Latijn
Dit moest ik maken voor Latijn *grijns*
Mijn vingers trillen, net zoals de rest van mijn lichaam, nu ik mijn veer opneem. Mijn bezwaarde gemoed en pijnlijke hart liggen hiervan aan de basis.
Niets, noch gevoel, noch woorden, kan beschrijven hoe vreselijk het is wanneer een prachtige illusie wordt doorprikt door de nijdige naald van de haat en onverdraagzaamheid. Maar was het slechts een droombeeld? Dat kan en wil ik niet geloven: mijn lichaam en geest sloten een verdrag, een verdrag waarin staat dat zij hardnekkig weigeren te geloven dat jij slechts een schim bent. Je was, nee, je bent, levensecht. Ik droomde niet met jou, ik leefde met je, leefde voor jou. Droomde over jou. De droom sloeg over in een pure, rauwe nachtmerrie die niet lijkt te willen eindigen.
Gevoelens bij het zien van jouw beeltenis verscheuren me, trekken me uit elkaar. Dag na dag roept het beelden bij me op, verwarde gedachten dwalen door de gangen van mijn geest. Zij zoeken hun vertrouwde wegen, maar slagen er niet in die terug te vinden door gebrek aan aanknopingspunten. Abrupt werden zij weggerukt uit hun omgeving en gevoerd naar een illustere plaats door allesvernietigende tempeesten; van een welriekende bloementuin naar een kale woestenij, enkel onbehouwen rotsen en dorre plukken gras als gezelschap achterlatend. Ik mis je.
Hoewel het je zo zal toeschijnen, is mijn hoofd niet volledig vervuld met boze gedachten. Want in de krochten van mijn ziel heerst er nog steeds hoop, hoop om jou te weerzien.
Je bezorgdheid om me doet me deugd en schenkt me een glimlach in deze duistere dagen. Grote zuigers slurpen de vreugde uit de mensen en pompen nijd en rassenhaat er weer in. Ik houd mezelf overeind door me vast te klampen aan de dag waarop ik jou weerzie, mijn liefste. Tot die tijd trek ik de doornen uit mijn zij en wacht vol ongeduld op de tijd dat het zonnegloren de inktzwarte nacht zal overwinnen.
Mijn vingers trillen, net zoals de rest van mijn lichaam, nu ik mijn veer opneem. Mijn bezwaarde gemoed en pijnlijke hart liggen hiervan aan de basis.
Niets, noch gevoel, noch woorden, kan beschrijven hoe vreselijk het is wanneer een prachtige illusie wordt doorprikt door de nijdige naald van de haat en onverdraagzaamheid. Maar was het slechts een droombeeld? Dat kan en wil ik niet geloven: mijn lichaam en geest sloten een verdrag, een verdrag waarin staat dat zij hardnekkig weigeren te geloven dat jij slechts een schim bent. Je was, nee, je bent, levensecht. Ik droomde niet met jou, ik leefde met je, leefde voor jou. Droomde over jou. De droom sloeg over in een pure, rauwe nachtmerrie die niet lijkt te willen eindigen.
Gevoelens bij het zien van jouw beeltenis verscheuren me, trekken me uit elkaar. Dag na dag roept het beelden bij me op, verwarde gedachten dwalen door de gangen van mijn geest. Zij zoeken hun vertrouwde wegen, maar slagen er niet in die terug te vinden door gebrek aan aanknopingspunten. Abrupt werden zij weggerukt uit hun omgeving en gevoerd naar een illustere plaats door allesvernietigende tempeesten; van een welriekende bloementuin naar een kale woestenij, enkel onbehouwen rotsen en dorre plukken gras als gezelschap achterlatend. Ik mis je.
Hoewel het je zo zal toeschijnen, is mijn hoofd niet volledig vervuld met boze gedachten. Want in de krochten van mijn ziel heerst er nog steeds hoop, hoop om jou te weerzien.
Je bezorgdheid om me doet me deugd en schenkt me een glimlach in deze duistere dagen. Grote zuigers slurpen de vreugde uit de mensen en pompen nijd en rassenhaat er weer in. Ik houd mezelf overeind door me vast te klampen aan de dag waarop ik jou weerzie, mijn liefste. Tot die tijd trek ik de doornen uit mijn zij en wacht vol ongeduld op de tijd dat het zonnegloren de inktzwarte nacht zal overwinnen.
16 mei 2003
- meld ongepast verhaal
-
Mistyc
zaterdag 17 mei 2003 11:26
Myrim, het is een mooi stuk! Echt heel volwassen, je kunt niet alleen goed zingen je kunt ook schrijven!
-
blondje
zaterdag 17 mei 2003 13:30
uh wach ff, dit is toch een vertaald stukje!! ik sta er altijd nog van te kijken hoe 'toen' konden schrijven, mooie taal
hoor mij, maar ok, kvinnet wel -
Myrim
zaterdag 17 mei 2003 18:08
Neej hoor, dit heb ik geschreven, we moesten het maken als taak. Het is een klaagbrief over twee geliefden die verplicht van elkaar moeten sceiden. Dit is gemaakt in de 21ste eeuw
-
blondje
zaterdag 17 mei 2003 20:11
ow ok dan! dan heb je het zeker goed geschreven, als ik het door elkaar ga haleen met een oude klassieke latijnse tekst
knap hoor :d
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 04 dec 2003 als... ( 1 )
- O 04 okt 2003 Myrim in 50 lijnen...opdracht ( 1 )
- O 20 sep 2003 fontanel
- O 14 sep 2003 Irritaties
- O 15 jun 2003 herexamen
- O 16 mei 2003 Taak Latijn ( 4 )
- O 16 mei 2003 De Roos ( 3 )
- O 04 mei 2003 Rise and fall ( 2 )
- O 03 mei 2003 blegh
- O 01 mei 2003 Hmz:) ( 2 )
- O 26 apr 2003 Doodop!
- O 23 apr 2003 Yay! ( 1 )
- O 23 apr 2003 Aftellen naar zondag ( 2 )
- O 18 apr 2003 Alweer een gedicht, alleen een beter! ( 1 )
- O 16 apr 2003 Niet zo heel speciaal