toch trots (droom)

vanacht weer es gedroomd. De geschiedenis herhaalde zich maar toch wel even wat anders. Ik moest weer trouwen (waarom is even niet aan de orde) en weer met K, vandaar ook de herhaling. Ik zat maar te piekeren. En ik kwam tot het besluit dat ik het niet wilde. Bang of niet, ik wilde het niet weer op die manier. Ik kwam in opstand. Vlak voor de bruiloft zei ik : Ik ga niet trouwen. Ik ga samenwonen. Ik denk dan ben ik in elk geval uit dit huis (huis van ouders, want daar woonde ik nog bij in). En ik weet nu dat dat de reden is dat ik zwanger ben geworden. Dat was mijn kans, al was het natuurlijk een absurd idee. Ik keek naar K en hij vond het oke. Hij wist niet van mijn besluit, maar hij snapte de situatie. Ik ga samenwonen !!! Mijn vader booosssssss !!! En hij wilde geweld gaan gebruiken en ik had zoiets van kom maar op. Toe maar. Ik laat me niet meer slaan. Als je dat doet dan houw ik terug. Hij sloeg me volgens mij een keer. Maar hoe dat precies ging weet ik niet, want volgens mij heb ik dat stukje meerdere keren gedroomd, om verschillende manieren uit te proberen. De volgorde weet ik niet meer, maar dit waren een paar. ik sloeg terug en ik wist mijn broers en zussen achter me en ik dacht ze helpen me wel en dan slaan we hem samen in elkaar. Maar aan die zekerheid begon ik toch te twijfelen. Zouden ze wel achter me staan ? Zouden ze wel durven ? Ik weet gewoon dat ik wat stapjes (geestelijk) verder ben dan hun. Dus dat was niet echt een optie. Nog eentje was dus dat ik zelf gewoon ging slaan, maar toch voelde ik dat dat niet echt mijn manier was. Ik zou me dan tot zijn nivo verlagen. Dat is een afgang, plus dat slaan niet bij me past. Nog een optie die voorbij kwam was dat ik voor hem ging staan. Sla me dan ? Toe maar hoor.
Ook reageerde ik in een van de optie`s op mijn moeder. Zo van, ja jij staat het allemaal toe. Doe es een keer wat mens !!!!!!! Oh, wat ben ik zat van dat mens. Altijd die slachtofferrol. Bah !!!!!
Ik werd wakker, maar ik voelde niet echt woede. Eigenlijks was ik best wel tevreden. Omdat ik de situatie veranderd had. Dat ik inzag dat ik niet weer moest trouwen. Maar wel uit huis gaan. En dat ik tegen het beleid in ging. Mijn angst opzij gezet. En voor mezelf opkomen. Ja, ik ben trots (het is maar een droom, maar wat maakt het uit) dat ik de situatie veranderd heb.

Ik kwam gister op een verjaardag op nog een optie. Er werd foto maken genoemd en ik dacht shit dat heb ik ook nog gedroomd. Optie nummer zoveel: dat mijn vader agressief werd en dat iemand van mijn broers of zussen zijn/haar telefoon pakte en foto`s kon gaan maken. Zodat we/ik hem kon aanklagen en dat je dus bewijs hebt.