Update

Het is bijna juni. Mijn eerste maand werkeloos zit er zo goed als op. Aardig wat zakelijke gesprekken gevoerd en er zit veel in de pijpleiding. Maar er komt niets uit… De pijpleiding zit verstopt.

Frustrerend. Stressvol. En voor mijn huid allesbehalve goed. En daarom ben ik vorige week een aantal winkels binnengelopen, bij ondernemers die ik ken – of vaag ken. Ik stelde ze de vraag: ‘gun je mij een paar uurtjes werk om iets te doen aan je social media?’

Ik heb één ja gekregen en één ‘laten we een afspraak inplannen’. Vooral die tweede zou ik heel graag binnen willen halen, want het bedrijf past volledig bij me en het lijkt me oprecht leuk. Dat is iets waar ik meer focus op wil leggen: ik wil iets leuk vinden.

Niet meer dat gezeik met grote coöperaties, die misschien wel heel goed betalen, maar die tegelijkertijd voor veel ellende en stress bezorgen. Niet meer de ongevoelige rotlui, die me ontslaan vanwege mijn aandoening en niet vanwege mijn werkzaamheden.

Ik heb behoorlijke mentale klappen gehad de laatste tijd en ik wil mezelf beter gaan beschermen tegen dit soort lui. Ik ben de narcisten en de ego-trippers meer dan zat. Het komt nog steeds regelmatig voor dat de gebeurtenissen van de afgelopen tijd weer in mijn gedachten terechtkomen en het maakt me extreem somber. Juist daarom moet ik me beter gaan beschermen. Tijd om mezelf eens meer op nummer 1 te zetten.

Vandaag heb ik de eerste twee interviews gevoerd voor een managementboek dat ik aan het schrijven ben. Het leverde me de juiste energie op. Dit is wat ik nodig heb. En ik heb zelfs het lef gehad om beide mensen na afloop te vragen of ze eventueel willen sponsoren, zodat het boek er ook echt kan komen (ivm drukkosten en redactie en vormgeving, e.d). Zoiets zou ik eerder nooit gedaan hebben.

En binnenkort heb ik een gesprek met iemand die een boek wil schrijven en een schrijfcoach zoekt. Hoe vet is dat? Ook heb ik dankzij mijn uitgever een leuke redigeerklus te pakken. Het is tenminste wat. Nog niet genoeg om van te leven, maar het is een begin.

Dus ja, ik maak stappen. Maar ik moet toegeven: de afgelopen tijd, en vooral alle mentale klappen die ik kreeg, hebben er behoorlijk ingehakt. Het waren te veel tegenslagen achter elkaar en mijn lichaam reageert zoals altijd, op stress: problemen met mijn huid. Mijn gezicht is knalrood, alsof hij in brand staat. En in mijn oksel en liezen voel ik beginnende ontstekingen.

Deze ontstekingen vreten energie. Ben moe, heb echt rustmomenten nodig (zo heb ik zondag een groot deel van de dag liggen slapen), wat ook weer niet goed bijdraagt aan het: ‘vind werk/opdrachten’ waar ik nu midden in zit.

Lang leve de vicieuze cirkel.

Maar… laten we vooral positief proberen te blijven: de zomer komt er weer aan. De zon schijnt steeds meer en dat is al geweldig. Dat betekent: meer zwemmen, de zon opzoeken en goed voor mezelf zorgen.
Ook niet onbelangrijk: mijn auto is heel goed door de APK gekomen, dus weinig kosten gemaakt.

En: het boek van mij en mijn vriend doet het goed. Reacties zijn positief en de uitgever wil zelfs graag een tweede deel. Superleuk!