Van de hak op de tak

Sommige dagen voel ik me zo sterk. Niets of niemand kan mij dan iets maken. De hele dag ben ik druk bezig, geef ik advies en pak ik dingen aan.
Andere dagen voel ik me letterlijk als stront. Ik voel me door Jan en alleman afgewezen en alles wat er op die dag gebeurt bevestigt dat ik nooit, voor wie dan ook, goed genoeg zal zijn.

Deze schommelingen vertonen zich altijd heel intens in periodes dat het niet zo goed gaat. Beter geformuleerd; in periodes waarin ik het gevoel heb totaal geen controle te hebben over alles wat er de revue passeert. Het afgelopen anderhalf jaar is een gekkenhuis geweest. De geestelijke gezondheid van mijn man die erin resulteerde dat we onze bruiloft hebben afgezegd, ik er achter kwam dat mijn realiteit met hem voor 80% niet bestond en de bizarre rit in de achtbaan van GGZ.

In het begin kon ik alles nog best ordenen. Ik was van mn stuk geslagen, maar wel optimistisch. Het is niet zozeer dat ik nu niet meer optimistisch ben, maar dat hele verhaal in combinatie met corona en alles wat dat heeft veroorzaakt en verziekt heeft en de gezondheid van andere mensen waar ik heel veel waarde aan hecht werd mij met de maanden echt te zwaar. Normaal in een DalDag voelde ik me emotioneel maar handelbaar. Nu in een DalDag zak ik soms zo diep weg dat zelfmoord niet eens zo ver weg lijkt.

Zou ik mezelf echt iets aandoen? Ik denk dat ik er het lef niet voor zou hebben, bovendien zou ik mijn man niet kunnen achterlaten met onze kleintjes. Het maakt me wel bang. Dat een dergelijk idee zo echt wordt op zulke dagen dat je het bijna vast kunt pakken.

Hulp is onderweg, helaas bestaat de gezondheidszorg voor het overgrote deel uit wachtlijstjes. Ze willen me ook een diagnostiek traject laten ondergaan. Ik ken bijna alle ziektebeelden op mijn duimpje, maar er is er geen (buiten ADD en PTSS en misschien OCD) waarin ik mijzelf herken. Maar goed, misschien herken ik mezelf wel ergens in en ben ik gewoon nog in de ontkenningsfase. Het staat in iedergeval vast dat ik egoïstischer moet worden, omdat er anders een moment zal komen waarop ik meer van mezelf weggeef dan ik heb.

En wat doe ik dan?



Liefs, M.