van me af schrijven.

Zit ik dan. nootjes naast me.. die ik niet te vreten vind.. maar toch in mn mond stop om er maar op te zuigen. pff wat een keelpijn! Helemaal niks in huis...

Er gaan te veel gedachten door mijn hoofd.. Ik wou dat ik dicht bij het strand woonde.. dan zou ik er nu naar toe gaan. of nouja, oke misschien morgen, zodat het licht is.

Ik verlang naar mijn beste vriend. Ik verlang er naar om bij hem te zijn. En als hij er is zou ik hem zo graag willen aanraken. Een hand vast pakken.. een knuffel geven.. zn gezicht strelen..
Deze gevoelens vind ik zelf walgelijk..
Hij is mijn beste vriend..

Ik vraag mezelf eigenlijk al 2 jaar af of ik iets voor hem voel... Mijn vriendin vind dat ik er te veel over nagedacht heb waardoor ik eigenlijk niet meer tot een conclusie kom. Misschien is dat zo.
Ik vraag mijzelf af of ik verliefd op hem ben.. of verlang naar iemand om mij heen.. ook dat vraag ik mezelf al 2 jaar af. 2 jaar is een lange tijd.. in die tussen tijd had ik natuurlijk verliefd op een ander kunnen worden..
maar ik ben bang dat dit probleem heel diep zit. Dat dit te maken heeft met mijzelf.. hoe ik met mn gevoel om ga.

Mijn beste vriend is echt.. een geweldig persoon gewoon. Hij geeft mij een speciaal gevoel... waarschijnlijk omdat hij goed naar mij kan luisteren en begrip kan tonen.. ook als hij dat misschien niet heeft haha. Ik voel me veilig bij hem. Ik vertrouw hem zoals ik niemand vertrouw. Is het daarom niet gemakkelijk, en een veilige stap om naar hem toe te gaan? Om iets voor hem te gaan voelen als het allemaal moeilijk word.
Want ik kan niet ontkennen.. ik mis het wel. verliefd zijn.. een relatie hebben. ik mis het flink....

Misschien durf ik mezelf niet open te stellen voor en nieuw persoon, die nog weinig van mij weet.
2 weken terug heb ik ook en leuke jongen ( vriendschappelijk) ontmoet.. midden op straat.. toevallig woonde hij bij mij in de straat dus af en toe spreek ik hem nu. Toch merk ik idd dat ik dit moeilijk vind.. om dingen over mezelf te vertellen..
Heb ik het gevoel dat mensen mij nooit zullen begrijpen.. en al helemaal niet als ze mijn achtergrond niet weten.. Nu kan ik dat natuurlijk wel vertellen.. maar daar heb ik helemaal geen zin in.

Alsof nooit iemand mij zo goed zal kunnen begrijpen.. als mijn beste vriend.

Maar ik voel me afhankelijk van mijn beste vriend. Ik vertel niemand dingen, behalve hem. Ik heb hem nodig. Ik heb hem nodig om me goed te voelen.. om mezelf niet te snijden.. om bevestiging te krijgen.. om te lachen.
Ik vertel hem alles. alles. Of ik nou menstruatiepijn heb of niet.nahnah Ik heb niet veel meer vrienden en ik kan het hen niet vertellen.. mijn gevoelens.

Ik vraag me af of dit gezond is, zoon vriendschap.
Nooit bij stil gestaan..
Ik heb mezelf wel vaak afgevraagd hoe hij dit vol houd. Hoe hij dit doet. Maar hij blijft maar zeggen dat het oke is en dat hij nergens problemen mee heeft.. en volgens mij is het nog zo ook..
Eigenlijk heb ik me gewoon aan hem vast geklemt.. en ergens vind ik het een nare gedachte dat ik mezelf van hem los zou halen.. maar het lijkt me wel beter. Of ik nou verliefd op hem ben of niet.

Is het logies dat ik hem mis? is het normaal dat ik ALLES wil delen? elke gedachte.. beleving?


Al deze vragen doen me pijn. Ik wil graag weten wat hij voor mij betekend. Ik moet moeite doen om me niet te verliezen in het snijden. Alsof dat een uitweg is. Ik ben op het moment thuis voor 2 weken.. maar ik zou graag alleen zijn.. misschien om mezelf te snijden en om de hele dag alleen in bed te liggen.. maar als dat is wat ik wil..
ik kan mn gevoel niet kwijt... ik kan het er met niemand over hebben.. want hij is niet diegene dit keer die hier iets mee kan.


ha.

hij is niet diegene die hier iets mee kan..


alsof hij normaal mijn zooi opruimt. mijn problemen en vragen oplost.
Misschien is dat zo.


Morgen ga ik voor het eerst een dag meelopen op een middelbare school als docent. Laat ik vanaf morgen eens proberen het contact met mijn beste vriend te vermijden... kijken wat dat met me doet. want natuurlijk.. het liefste vertel ik hem dat.. hoe het ging enz.. en dat is natuurlijk ook niet gek..

maar voor mn gevoel ben ik over een grens gegaan...................verdrietig




Wat moet ik met mijn gedachten aan... pff..
nog 8 dagen en dan eindelijk gesprek met mijn psycholoog...
eens kijken of hij me kan helpen .. knipoog



Ik voel me best klote.

klote.
04 jan 2015 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van oeleboele
oeleboele, vrouw, 29 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende