Vandaag heb ik een soort rusteloos gevoel.
Geen woorden die me te binnen schieten eigenlijk.
Geen herinneringen.
Geen gedachten.
Een gevoel waarbij ik mezelf continu moet helpen herinneren hoe laat het is.
wat ik moet doen.
welke dag het is.
of ik wel of niet moet werken.
Verlangen naar iemand om mij heen.
Nu heb ik natuurlijk sinds kort contact met iemand.. die misschien nog wel zo gek is om te komen.
Toch ben ik er me van bewust dat ik niet altijd hem maar kan appen.
Hij gaat het ook niet weg helpen.
Ik moet weer kunnen vertrouwen op mijzelf en het leuk kunnen hebben met mijzelf.
Ik moet dingen kunnen doen in mijn eentje. of dat nou helemaal alleen is of juist zorgen dat er iemand is met wie ik iets kan doen.
Ik denk overigens dat dit steeds beter gaat.
voel me steeds zelfverzekerder weer in de dingen die ik doe. gek genoeg was dat gevoel ernstig verlaagd.
Goed.
Ik heb geen zin meer om te typen.
xx