Vechten.
Vandaag ben ik tot inzicht gekomen
dat de wereld zal door gaan,
zelfs zonder mij.
Zielen zullen nog alijd gekwetst worden,
dieren zullen nog altijd sterven.
De gruwelijke wereld die ik ken,
waarin ik ben opgegroeid.
Maar niet aan de lijve heb ondervonden.
Vroeger cijferde ik m'n angsten weg,
maar dankzij dit inzicht heb ik geen angsten meer om weg te cijferen.
Alleen verdriet en een lege plek blijft over.
Mijn leven werd vooral beheerd door die angsten te bevechten.
Nu heb ik niets meer om tegen te vechten.
Vreemd toch, dat dan die paar minuten dat je geen angsten meer hebt,
je pas dan de banale dingen weer apprecieert.
Zoals die dauwdruppels zachtjes wegstrelen van de blaadjes van de haag,
of het luisteren naar geluid van mijn voetstappen in de stille nacht.
Die paar minuten ben ik volledig voldaan en geniet ik van alles.
Dit is waarschjnlijk zoiets als innerlijke rust vinden.
Maar toch vind ik geen bevrediging van de rust in mijn huist.
Ik vind dat deze rust mij niet bevrijdt,
Maar mij een evenwicht geeft.
Een evenwicht waar ik al heel m'n leven om strijdt,
maar waar ik mij tegelijkertijd tegen verzet.
Dit boezemt mij angst in, angst dat ik waarschijnlijk nooit iemand zal vinden,
die mij begrijpt.
En die ik kan begrijpen.
Zo heb ik opnieuw iets om tegen te vechten
Dus blijft ook mijn wereld door gaan.
En blijf ik vechten,
tot ik sterf.
alleen
dat de wereld zal door gaan,
zelfs zonder mij.
Zielen zullen nog alijd gekwetst worden,
dieren zullen nog altijd sterven.
De gruwelijke wereld die ik ken,
waarin ik ben opgegroeid.
Maar niet aan de lijve heb ondervonden.
Vroeger cijferde ik m'n angsten weg,
maar dankzij dit inzicht heb ik geen angsten meer om weg te cijferen.
Alleen verdriet en een lege plek blijft over.
Mijn leven werd vooral beheerd door die angsten te bevechten.
Nu heb ik niets meer om tegen te vechten.
Vreemd toch, dat dan die paar minuten dat je geen angsten meer hebt,
je pas dan de banale dingen weer apprecieert.
Zoals die dauwdruppels zachtjes wegstrelen van de blaadjes van de haag,
of het luisteren naar geluid van mijn voetstappen in de stille nacht.
Die paar minuten ben ik volledig voldaan en geniet ik van alles.
Dit is waarschjnlijk zoiets als innerlijke rust vinden.
Maar toch vind ik geen bevrediging van de rust in mijn huist.
Ik vind dat deze rust mij niet bevrijdt,
Maar mij een evenwicht geeft.
Een evenwicht waar ik al heel m'n leven om strijdt,
maar waar ik mij tegelijkertijd tegen verzet.
Dit boezemt mij angst in, angst dat ik waarschijnlijk nooit iemand zal vinden,
die mij begrijpt.
En die ik kan begrijpen.
Zo heb ik opnieuw iets om tegen te vechten
Dus blijft ook mijn wereld door gaan.
En blijf ik vechten,
tot ik sterf.
alleen
02 sep 2014
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 08 jun 2023 Overthinker
- O 28 mei 2023 Jij wou mij. ( 6 )
- O 26 mei 2023 hoor mij,
- O 23 mei 2023 Niet los laten.
- O 21 mei 2023 lieve lieveling
- O 06 mei 2023 Hoop
- O 17 apr 2023 What I feel for you ( 1 )
- O 13 apr 2023 Jij
- O 04 apr 2023 Ik kan het niet meer. ( 4 )
- O 06 feb 2023 Verliefd op een ander? ( 2 )
- O 04 dec 2021 Serie romanticus ( 3 )
- O 05 sep 2021 I really need to see a psychologist
- O 09 aug 2021 when the sun goes down
- O 06 jul 2021 Far Away from You.
- O 05 jul 2021 This is the end.