Veilige haven

Jij bent het die dichterbij mag komen. Die mij in laat zien wat liefde is. Wat veiligheid en geborgenheid door een geliefde betekent. Jij bent de jongen die mij met alle rust en tederheid aanraakt. Degene die waarde hecht aan de kleinste aanrakingen. De jongen die mij meeneemt op reis. Keer op keer een stapje verder. Af en toe ook weer even eentje terug om juist gezamenlijk door te kunnen naar de volgende. Jij bent degene die mij laat voelen hoe het is om te mogen zijn. Om mezelf volledig over te geven in de armen van een ander. Je wijst me erop dat ik moet ontspannen. Dat ik niet moet vergeten adem te halen en je voelt het wanneer ik in vervelende gedachten schiet.

Jij durfde en wilde mij zien. Jij wil(de) weten hoe ik in elkaar steek en wat er gaande is.
We praten veel. En ik gooi mezelf open.
Hoe eng, moeilijk en lastig dat ook is. Bij jou durf ik het.

Doordat je me verhaal kent, zijn sommige blikken al voldoende. Hoef ik niets toe te lichten of uit te leggen.
Mijn houding zegt soms belachelijk veel en ook mijn afwerende ogen spreken boekdelen.

Wanneer de dagen moeilijk zijn en ik het niet zie zitten, weet jij mij geluksmomentjes te bezorgen. Korte berichtjes, een fijne knuffel of juist een lang en diepgaand gesprek. Opzien tegen zijn aanwezigheid, gezellige momenten moeten faken en totaal energie loos zijn door de constante chaos in mijn koppie, is dat wat speelt. Jij weet het en denkt er aan. Jij kunt me terugroepen naar de fijne wereld. Ook zonder er naar te verwijzen.
Ook vandaag pakte je me op het goede moment beet. Schietend van de ene nare gedachten in de andere, vroeg je me of het goed ging. Een licht knikje was mijn reactie, wetend dat het weer overduidelijk voor je was.

Dat je graag wilt dat ik je gezin ontmoet, vind ik een mooi en tegelijkertijd lastig punt. Ja ik ben ontzettend benieuwd naar jouw nest. Naar jouw familieleden. Ik kijk er naar uit om ze een hand te schudden wanneer ik binnenkom, gewoon omdat dat een gewoonte is. Tegelijkertijd ben ik bang voor het mogelijke 'snel thuis voelen'. Jij zei me dat ik moest onthouden dat jouw thuis een veilige haven is en ik daar gebruik van mag maken wanneer ik wil. Nu bezit ik zelf die kennis nog niet, maar ik heb in de korte tijd dat we elkaar intensiever leren kennen ervaren dat ik je aardig goed kan geloven.

Lieve lieve jij.
Ik ben benieuwd naar jouw veilige haven, zoals jij jouw thuis voelt.

Maar eigenlijk, beste jongen, heb ik mijn persoonlijke haven al ontmoet. Jouw armen en warme lichaam zorgen voor de geborgenheid waar ik steeds naar verlang. Ja ik ben benieuwd naar jouw thuishonk, maar ik vind in jou de veilige haven. Wanneer en op welke plek dan ook. Als ik bij jou ben, voel ik me thuis.