Verliefd

Ooooo het is weer eens raak. ik ben verliefd! Ik heb het zo lang ontkend! Ik vertelde dinsdag dat ik pieter had gesmst, en gister zag ik hem dus in de disco waar ik schreef dat ik heen zou gaan. Hij kwam dus echt wel voor MIJ!!!! Ik zag hem en kon er niet meer omheen. We stonden samen te kletsen aan de bar, dronken biertjes tot de jongens aan de bar vroegen 'zeg gaat hier nog wat gebeuren?!'' Tja eigenlijk dachten wij dat ook wel..... niet veel later stonden we in een hoekje te zoenen.

Daarna zijn we samen gaan dansen. We waren het stel van de dansvloer. 'Blijf je bij me vannacht?' Vroeg hij. En alsof de duivel ermee speelde vulde de stem van Marco Borsato (getver) de zaal. 'Nee je hoeft niet naar huis vanacht'. Sommige dingen lijken wel opzettelijk zo te lopen.

Het was alsof het zo moest zijn. Pieter en ik kennen elkaar nu een jaar of 2. We hebben altijd om elkaar heen gedraaid en een haatliefde verhouding gehad. Op ieder feest waar ik kwam was hij ook weer, tot het irritante toe. Dus die ene mooie avond gister, het moest gewoon.
Ik heb hem vriendelijk bedankt voor zijn aanbod te blijven slapen, ik ging met een vriendin naar huis. Nu ik het echt meen met hem ga ik niet over een nacht ijs. Ik heb geen zin meer in dronken na een feest in iemands bed te belanden. 's morgens wakker te worden met knallende hoofdpijn en een smerige smaak in je mond. in een vreemde kamer met iemand naast je die de avond daarvoor nog zo sexy had geleken.

Maar ja die avond was gewoon geweldig, maar nu is een van ons aan zet voor stap 2. We zijn allebei te trots om toe te geven aan de liefde, en iemand moet initiatief nemen. Zal ik hem dan toch smsen? In het kader van nee heb je, ja kun je krijgen?! En wat moet ik dan schrijven?
hellup..... Ik mag dan wel 22 zijn, maar zo verliefd als een puber!

Junia