Verwachtingen bijstellen

Dingen maken zit in mijn aard. Dat heb ik van mijn moeder denk ik, die ook constant met creativiteit bezig is. De behoefte om te schrijven komt hierdoor vanzelf. Op loze ochtenden, waarbij de zon op de gelige bladeren aan mijn raam schijnt, de eerste wintervogels voorbij vliegen. De katten lopen soms naar elkaar te mauwen, maar liggen vooral te chillen rondom de krabpaal of -ton. Overal liggen kattenspeeltjes, plukjes vacht en hier en daar wat kattenbakgrind. Het tafereel verraad dat er al een week niet is gestofzuigd. Iets om later vandaag op te pakken.

Wanneer ik tips opzoek om vaker/langer/beter te schrijven gaat het vooral om ritme en regelmaat. Dat is precies wat ik niet heb met mijn vak. Nooit gehad ook. Toch heb ik kunnen en willen schrijven al die jaren. Al bepaal ik nog steeds niet wat ik wanneer wil schrijven. Het zijn momenten van eindeloos shuffelen door mijn afspeellijst, tot ik een muziekje heb gevonden dat aanslaat. Soms draai ik het op repeat tot Spotify denkt dat het mijn favoriete nummer van het jaar is, andere momenten skip ik door tot er iets soortsgelijks aanslaat. Zelden zorgt het voor intenste sessies, hoewel ik er laatst wel een had die bijzonder verdrietig was. Ik voelde mij schuldig voor het geen dat ik een karakter aandeed. Dat was speciaal, want meestal is het vooral platonisch.

Iets dat, behalve ritme en regelmaat, veel terug komt, is het bijstellen van verwachtingen. Misschien ben ik bevooroordeeld omdat ik de Omdenken podcast luister. Een soort confirmation bias. Hoe dan ook, mijn verwachtingen liggen al vrij laag. Toch begrijp ik wel dat als ik echt een soort van verhaal ooit af wil maken, ik er af en toe voor moet gaan zitten, het gaat niet vanzelf. Vandaag heb ik zo'n poging gedaan, maar ondertussen ook de afwas, was, belangrijke e-mails afhandelen, droger updaten en ga zo maar door, gedaan. Focussen op wat ik wil doen lukt me niet altijd. Zelfs al ligt de verwachting laag.

Wel besef ik dat elke brainstormsessie meerwaarde heeft, hoe klein dan ook. Het liefste doe ik dit tijdens het wandelen, maar het is lastig te onthouden of te stoppen om wat notities te maken. Vooral wandelen in het bos helpt me mijn gedachten te legen en te fantaseren over wetten en eigenschappen van werelden. Nu ik er zo over nadenk zou ik graag naar het bos gaan nu. Helaas zitten al mijn broeken in de droger.


-VLH